مشاهیر ایران و جهان - مشحون، حسن

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

موسیقیدان. تولد: اردیبهشت 1285، تهران. درگذشت: 28 خرداد 1359. حسن مشحون پس از تحصیلات مقدماتى وارد مدرسه‏ى متوسطه شد و پس از اخذ لیسانس در تاریخ و جغرافیا به خدمت وزارت آموزش و پرورش درآمد. سپس براى ادامه‏ى تحصیل به اروپا اعزام شد و پس از بازگشت از فرانسه به تدریس در دانشگاه مشغول شد و آخرین مقام ادارى ایشان ریاست اداره‏ى باستان‏شناسى بود. مشحون در موسیقى از شاگردان حسین هنگ‏آفرین و اساتید دیگر بود. حسن مشحون، سه‏تار و تار مى‏نواخت و كتاب تاریخ موسیقى ایران را در دو جلد منتشر كرد. وى تحقیقى درباره‏ى تعزیه و تعزیه وانى در ایران نیز دارد. حسن مشحون در 28 خرداد 1359 درگذشت. (1359 -1285 ش)، موسیقیدان، محقق و نویسنده. پدر و جدش از یاران نزدیك شیخ فضل‏اللَّه نورى بودند. وى در تهران به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات مقدماتى به دارالفنون رفت و از آنجا فارغ‏التحصیل شد. در 1313 ش دررشته‏ى تاریخ و جغرافیا، از دانشسراى عالى لیسانس گرفت و سپس به خدمت وزارت آموزش و پرورش درآمد. وى در دبیرستانهاى البرز و دارالفنون سالها تدریس كرد و بعد از آن، چند سال در سمت مدیر كلى فرهنگ استان مازنداران، ریاست ادراه‏ى محاكمات وزارت فرهنگ و مدیریت كل باستان شناسى بود، تا اینكه در 1347 ش از خدمت بازنشسته شد. مشحون دو سالى هم در دانشكده هنرهاى زیباى دانشگاه تهران به تدریس تاریخ موسیقى پرداخته بود. مشحون سه تار و تار را به خوبى مى‏نواخت و گاهى شعر نیز مى‏سرود. وى در تهران درگذشت. از آثار او: «تاریخ موسیقى ایران»، در دو جلد، كه حاصل سى سال تحقیق و تلاش وى است؛ جزوه‏اى موسوم به «شرح حال و نمونه آثار شیخ محمود شبسترى»؛ یك دوره كتاب درسى «تاریخ و جغرافیا»، براى دبیرستانها كه به همراه دو تن از همكاران تألیف نمود؛ «تاریخ ایران و عرب تا دوره‏ى غزنویان»؛ «جغرافیاى سیاسى ایران و آسیا و آفریقا»؛ «جغرافیاى طبیعى ایران».[1] حسن مشحون به سال 1285، در تهران متولد گردید، پس از تحصیلات مقدماتى وارد مدرسه متوسطه شد و پس از اخذ لیسانس در تاریخ و جغرافیا، به خدمت وزارت آموزش و پرورش درآمد. وى از نخستین نفراتى بود كه به اروپا براى تحصیل فرستاده شد. حسن مشحون، پس از بازگشت از فرانسه به تدریس در دانشگاه مشغول شد و آخرین مقام ادارى ایشان ریاست اداره‏ى باستان‏شناسى بود. مشحون در موسیقى از شاگردان حسین هنگ‏آفرین بود و اساتید دیگرى هم دیده بود. وى مردى بود محقق و موسیقى‏شناس و در چند سال اخیر، تنها كسى بود كه تمام مشكلات اهل موسیقى را مى‏دانست و حرف او سند بود، چنانچه اگر اختلافى بین موسیقى‏دانان در مورد گوشه‏اى از گوشه‏هاى متعدد و مهجور موسیقى ایرانى بروز مى‏كرد، حرف حسن مشحون براى آنان حجت بود و هرچه راوى مى‏گفت بدون هیچ بحث و سخنى مى‏پذیرفتند. شادروان حسن مشحون، سه‏تار و تار را به خوبى مى‏نواختند و كتابى هم درباره‏ى تاریخ موسیقى نوشته كه سى سال براى آن زحمت كشید و نیز تحقیقى درباره‏ى تعزیه و تعزیه‏خوانى در ایران. حسن مشحون در خرداد ماه سال 1359 دار فانى را بدرود گفت، روانش شاد.