ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1352 -1281 ق)، عالم، نویسنده و شاعر. از اهالى دستگرد خیار اصفهان بود. ابتدا در دستگرد و سپس در اصفهان به تحصیل فقه و اصول و صرف و نحو و غیره پرداخت. وى از شاگردان آقا میرزا محمدباقر چهارسوقى بود و از وى اجازه داشت. او مرجع امور شرعى مردم دستگرد شد. شاعرى توانا بود و در انجمنهاى ادبى اصفهان بخصوص انجمن شیدا شركت مىكرد. از وى دو فرزند شاعر به نامهاى ابراهیم و باقر با تخلصهاى انوارى و لمعه به جاى ماند. او در زادگاهش به خاك سپرده شد. از آثارش: «دیوان» غزلیات و رباعیات، در شش هزار بیت؛ منظومهى «انوار سهیلى»، در دوازده هزار بیت؛ «شمس و قهقهه»، در وزن «خسرو و شیرین» در بیست و چهار هزار بیت؛ ترجمهى «الدرر»، نظم كلمات قصار امیرالمومنین (ع)؛ «ضیاء الابصار فى احوال الاطهار»؛ «خمسهى طیبه»؛ «اجمالى در احوال حضرت رسول (ص)»؛ «ملتقط اللغه» كه در آن پانزده هزار لغت عربى به فارسى ترجمه كرده؛ «گلزار»، در مصائب حضرت سیدالشهدا (ع).
