ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(تو 1291 ش)، مترجم و نویسنده. وى پس از تحصیل دروههاى مقدماتى به اخذ دكتراى حقوق موفق شد. پس از آن به استخدام وزارت امور خارجه درآمد و مشاغل متعددى را عهدهدار شد كه از آن جمله: وزارت كشور در كابینهى منصور و هویدا و وزارت دادگسترى در كابینهى هویدا. دكتر صدر در امر ترجمه دست داشت و با همكارى كاظم صدر، برادرش، كتاب «تاریخ سیاست خارجى ایران» را به فارسى ترجمه كرد. از دیگر آثار وى: «تأسیسات و سازمانهاى بیناللمل»؛ «چنبر مار»، ترجمه.[1] فرزند سید محسن صدرالاشراف، متولد 1291 ش است. بعد از انجام تحصیلات ابتدائى و متوسطه وارد دانشكدهى حقوق تهران شد و دورهى دانشكده را پایان داد. در 1314 از طرف دولت براى تكمیل تحصیلات تخصصى به اروپا رفت و از دانشگاه پاریس درجهى دكترا گرفت و در 1318 به ایران بازگشت و به استخدام در وزارت كشور درآمد. پس از دو سال به وزارت امور خارجه انتقال یافت. چندى در تهران و چندى در خارج به سر برد. از مشاغل ابتدائى او رایزنى سفارت بلگراد و رایزنى سفارت اسپانیا بود. در 1327 زمانى كه هژیر به نخستوزیرى رسید، او را به ریاست دفتر خود برگزید. در كابینههاى ساعد و منصورالملك هم داراى همان سمت بود. در 1329 به وزارت خارجه بازگشت. مدیر كل اداره عهود و حقوقى شد. در 1332 مدیركل سیاسى وزارت كشور گردید و در 1336 به معاونت پارلمانى و سیاسى آن وزارتخانه معرفى شد. یك سال بعد از معاونت وزارت كشور به معاونت وزارت امور خارجه انتقال یافت. تا سال 1339 در آن مقام بود تا به سمت سفیركبیر ایران در ژاپن تعیین و به آن كشور عزیمت نمود. قریب سه سال در ماموریت ژاپن بود تا به تهران احضار و به عضویت شوراى عالى وزارت خارجه منصوب شد. در 1342 در كابینهى حسنعلى منصور، به سمت وزیر كشور معرفى گردید. در 1343 در كابینهى امیرعباس هویدا داراى همان سمت بود. یك سال بعد در ترمیم كابینه ، شغل او تغیر كرد و به سمت وزارت دادگسترى تعیین شد. قریب چهار سال وزیر دادگسترى بود. بعد از وزارت دادگسترى جذب بخش خصوصى شد و در بانك بازرگانى و چند شركت وابسته به آن بانك، ریاست هیئت مدیره و مشاورى حقوقى را عهدهدار بود. ضمنا با سمت استادى در دانشكدهى حقوق دانشگاه ملى تدریس مىنمود. وى كتبى چند در علم حقوق انتشار داد كه هماكنون در دانشگاه تدریس مىشود. وفات او در شهریور 1379 در تهران اتفاق افتاد.
