ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1328 / 1325 / 1324 -1250 ش)، روزنامهنگار، نویسنده و شاعر، متخلص به كمالى. در ابرقو به دنیا آمد. در كودكى به اتفاق پدر و خانوادهاش به اصفهان مهاجرت كرد و در همان شهر به پیشهى آهنگرى مشغول شد. او از بیست و سه سالگى شروع به تحصیل كرد و خواندن و نوشتن آموخت. سپس به تهران آمد و با همكارى سید ابراهیم خان كرمانى و سید محمد رضا مساوات و شیخ احمد قزوینى به مجامع آزادیخواهان و مشروطهطلبان راه یافت و با سرودن اشعار سیاسى و اجتماعى مهیج به یارى آنان برخاست. كمالى در 1289 ش روزنامهى «پیكار» را تأسیس و منتشر كرد كه بعد از چند شماره توقیف شد. وى در دو دوره نماینده مردم نیشابور در مجلس شوراى ملى بود، ولى چون طبعش مایل به سیاست نبود مجالست با ادبا و نویسندگان را بر نمایندگى مجلس ترجیح داد و تا روزگار پیرى با شعرا و نویسندگان جوان معاشرت داشت. وى سرانجام در تهران درگذشت. لازم به ذكر است كه صاحب «الذریعه» وفات او را 1355 ق (حدود 1315 ش) ذكر كرده است. از آثارش: افسانهى تاریخى «لازیكا»، رمان؛ «مظالم تركان خاتون»، رمان؛ منتخب «اشعار» صائب؛ «دیوان» شعر.