ملیت : ایرانی - قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 859 ق)، خطاط، عارف، نویسنده و شاعر، متخلص به خلوتى. وى مرید مولانا محمد مغربى بود و تربیت از او یافت. پس از چندى به خدمت جمعى دیگر از بزرگان مثل سلطان خواجه على صفوى و شیخ زینالدین خوافى و شیخ كال خجندى نیز رسید. خلوتى در خوشنویسى از سرآمدان روزگار خود به شمار مىرفت و سند خط استادان آذربایجان و خراسان بدو مىپیوندد. خواجه عبدالرحیم و برادر مهترش، خواجه عبدالحى، هر دو در خوشنویسى شاگرد پدر خود بودند. وى در حظیره بابا مزید مدفون است. از تالیفات او: «مفاتیح الغیب»، در تصوف؛ «حاشیه بر شرح اصطلاحات شیخ عبدالرزاق كاشى»؛ «شرح بر رباعى حوراییهى» ابوسعید ابوالخیر؛ «تعلیقات بر بعضى ابیات مشكله گلشن راز» و چند اثر دیگر: از خطوط وى: یك قطعه از مرقع مالك، به خط ثلث دو دانگ جلى و رقاع و نسخ و توقیع كتابت جلى ممتاز، با رقم: «كتبه اضعف عباداللَّه تعالى... عبدالرحیم الخلوتى ابن شمس التبریزى المشرقى».
