ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1374 -1294 ش)، عالم، مورخ، ادیب و نویسنده. خاندانش در اصفهان به سادات خواجویى معروف مىباشند. وى در اصفهان به دنیا آمد. ابتدا در مدرسهى اقدسیه و سپس گلبهار و مدتى نیز در حوزهى علمیه اصفهان تحصیل كرد و پس از آن به تهران آمد و در دانشسراى عالى معلومات خود را تكمیل نمود. نزد استادان بسیارى علوم مختلف را فراگرفت. از اساتید او مىتوان به میرزا محمدعلى معلم حبیبآبادى، صاحب «مكارم الآثار»، و آقا سید محمدكاظم عصار و ملا محمدباقر همامى و آقا میرزا محمدباقر امامى و آقا شیخ حسن قاضى عسكر داورپناه و آقا شیخ محمدحسین فاضل تونى و آقا سید حسن مدرس هاشمى و همچنین مىتوان به آیات عظام مرعشى نجفى، آقا بزرگ تهرانى، شیخ محمدباقر كمرهاى، سید مصطفى صفایى خوانسارى، سید محمد شیرازى، سید محمدعلى روضاتى، سید ضیاءالدین علامه، سید على فانى و شیخ محمدعلى عراقى اشاره كرد كه از بسیارى از ایشان اجازه روایت گرفت. وى از پانزده سالگى بر كتاب «تذكرة القبور» آخوند ملا عبدالكریم گزى، مشتمل بر شرح حال یكصد تن از علماء و شعرا و عرفاى اصفهان، حواشى نوشت و در 1369 ق آن را تحت نام «رجال اصفهان» مشتمل بر شرح حال هفتصد تن به چاپ رساند. سپس آن را كاملتر نمود مجددا تحت نام «تذكرة القبور» یا «دانشمندان و بزرگان اصفهان»، مشتمل بر شرح حال متجاوز از دو هزار تن منتشر كرد. گفتهاند كه تألیفات وى بالغ بر هشتاد عنوان است. از دیگر آثارش: «مزارات اصفهان یا تخت فولاد»؛ «زندگینامهى علامه محمدباقر مجلسى»؛ «بیان المفاخر»، در باب احوال سید حجةالاسلام شفتى؛ تذكرهى «شعراى معاصر اصفهان»؛ «تاریخچهى شهر سامرا»؛ «زندگینامهى حضرتین عسكریین علیهماالسلام»؛ «عطیة الجواد»، در زندگانى و كلمات قصار امام نهم (ع)؛ «اوضاع علمى، فرهنگى و اجتماعى اصفهان در دو قرن اخیر»، در سه مجلد.
