ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1326 -1245 ق)، پزشك، مترجم و نویسنده. مشهور به كفرى. در كرمانشاه به دنیا آمد. وى پس از گذراندن تحصیلات مقدماتى در موطن خود و علوم دینى در نجف اشرف، براى ادامه تحصیل وارد دارالفنون شد و طب قدیم را نزد حاج میرزا عبدالباقى اعتضاد الاطباء و طب جدید را نزد دكتر تولوزان فرانسوى آموخت. بعدها، به تشویق دكتر تولوزان، براى تكمیل رشته طب در 1287 ق به پاریس عزیمت نمود و مدت زیادى در بیمارستانها و مدارس آن شهر مشغول كار و آموختن علم بود. در 1296 ق پس از گذراندن پایاننامهى خود موفق به اخذ درجهى دكترا در طب از دانشكدهى پزشكى آنجا شد. بعد از مراجعت به ایران، به توسط علیقلى خان مخبر الدوله، به دربار ناصرالدین شاه معرفى گشت و مدتى طبیب تلگرافخانه، معلم طب فرنگى دارالفنون، پزشك دربار قاجار و رئیس بیمارستان دولتى ابنسیناى كنونى شد. ولى بعدها كم كم از تمام این مشاغل عزل گردید و در 1305 ق به عنوان طبیب مخصوص حسنعلى خان گروسى، امیر نظام پیشكار آذربایجان، به تبریز رفت و مدتى با او بود. پس از بازگشت خانهنشین شد و در خانه به طبابت و تدریس پرداخت و علاوه بر آن به ترجمهى كتب علمى به خصوص طب، جراحى و هیتولوژى نیز مىپرداخت. علت شهرت وى به كفرى مخالفت تند و صریح او با خرافات و موهومات بود. وى در تهران درگذشت و در ابنبابویه دفن شد. از آثارش: «امراض الاطفال»، ترجمه؛ «ضیاء الناظرین»، تشریح چشم، ترجمه؛ «كوفت»، رسالهاى در امراض مقاربتى؛ «ژیل بلاس»، ترجمه.
