ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 1293 ق)، طبیب، شاعر، مترجم و روزنامهنگار. ملقب به حكیم الممالك. پدرش از پیشخدمتان فتحعلىشاه و ناصرالدینشاه بود. پس از مرگ پدرش، شغل او به میرزا علینقى رسید و او با حفظ این سمت، پس از افتتاح مدرسه دارالفنون در آنجا علم طب را آموخت. در سال 1272 ق ضمن این كه نایب دوم سفارت ایران در فرانسه بود، به تكمیل علم طب پرداخت. پس از مراجعت، از ندیمان و نزدیكان شاه شد و در سال 1284 ق به لقب حكیم الممالكى نایل گردید و همواره با شاه در سفر و حضر همراه بود. حكیم الممالك مدتى به حكومت بروجرد و بختیارى منصوب شد، در سفر دوم ناصرالدینشاه به فرنگ، همراه وى بود و بعدها به حكومت اراك و سپس به ریاست كل ادارهى معادن منصوب شد. وى شعر را نیكو مىسرود و در سفر ناصرالدینشاه از تهران به خراسان، مسئول نوشتن سفرنامهاى شد كه به «روزنامهى حكیم الممالك» معروف شد. از دیگر آثار وى: «ترجمهى زبده الحكمه» دكتر پولاك.
