ملیت : ایرانی - قرن : 15 منبع :
قدرت الله آذری مؤسس و مدير بنگاه مطبوعاتی آذری درگذشت (20 ارديبهشت 1372). من نزديك به سی سال با او آشنا و دوست بودم. حدود پانزده سال ازين مدت كتابدار انجمن كتاب بود. نوجوانی بود كه با شور و شوق در آنجا به كار آغاز كرد و با دلسوزی و علاقه مندی امور مربوط به مشترکان و پخش مجله راهنمای کتاب را انجام می داد. مرحوم تقی زاده معرف او بود. ابتدا در بنگاه ترجمه و نشر کتاب در تهران و سپس در مؤسسه فرانکلين در تبريز کار می کرد و چون به تهران آمد به ياری و همکاری ما شتافت. جوانی دلسوز و صديق و کاردان بود. تصدی کتابداری در انجمن کتاب موجب علاقه مندی او به گردآوری و مجموعه سازی مجله ها و روزنامه های قديمی شد. درين رشته تبحر و ممارستی به دست آورد. چون انجمن کتاب و مجله راهنمای کتاب در پايان سال 1357 بی سرانجام ماند و کتابخانه اش را به بنگاه ترجمه و نشر کتاب بردند، آذری هم چند صباحی به آنجا کشانيده شد. ولی دوران خدمت او درآن مؤسسه مدتی دراز نپاييد و سرنوشت او "ما را از مدرسه بيرون کردند " شد. زيرا معلوم نشد که آن کتابخانه را از انجمن به کجا فرستادند. او برای اعاشه خانواده خويش مغازه کوچکی در اول خيابان اميرآباد گرفت و به مجله فروشي_ کاری که در آن استادی و مهارت پيدا کرده بود_ پرداخت. البته آغاز اين دوره از زندگی او با سختی روبه رو شد. در آن روزها هيچ قدرت و بنيه مالی نداشت و با قرض توانست در آن دکه کار را شروع کند. بی ترديد بسياری از مجموعه هايی که کتابخانه های کشور از نشريات ادواری دارند نتيجه رنجها و کوششهايی است که آذری در راه جور کردن آنها متحمل شده بود. بنابراين همه استفاده کنندگان از نشريه ها بايد آمرزش آن مرد فرهنگ دوست را بخواهند. مدير مجله با تأسف بسيار، به فرزندان و همسرش تسليت می گويد و اظهار شادمانی می کند که فرزندان برومندش دنباله کار پدر را از دست نمی گذارند و آن مرکز را سرپا نگاه خواهند داشت.1 محمد امين اديب طوسی ( 1283 – 1361ش) به تازگی از دوستم مصطفی مقربی شنيدم که محمد امين اديب طوسی استاد بازنشسته دانشگاه تبريز دو سه سال پيش درگذشته است(5 خرداد 1361). آن مرحوم سال های دراز رشته ادبيات را در دبيرستان ها و پس از آن حدود پانزده سال در دانشگاه تبريز تدريس می کرد. چند سال هم در بغداد درس گفته بود. از خدمات فرهنگی او همکاری در انتشار مجله ماهتاب است. اين مجله تقريباْ نشريه انجمن ادبی آذربايجان محسوب می شد. آن انجمن را مرحوم اديب السلطنه سميعی به هنگامی که استاندار آذربايجان بود تشکيل داده بود. مجله ماهتاب که به صاحب امتيازی جواد ناطق (پدر مهندس ناصح ناطق) منتشر می شد، بيش از دوازده شماره انتشار نيافت؛ مجله ای بود ادبی و تحقيقی و دارای مقاله های خوب. اديب طوسی مخصوصاْ علاقه ای مخصوص به تحقيق در متون ادبی و لهجه های فارسی داشت و مقاله هايی چند در اين زمينه دارد که همه در نشريه دانشکده ادبيات تبريز به چاپ رسيده است. کتابهايی که از آثار اديب طوسی طبع شده است عبارتند از : 1312 دستور نوين، تهران 1312 ايام کودکی (شعر)، تهران . 1313 پيام فردوسی (شعر). 1317 – 19 انتقام عشق؛ تبريز (سه جلد) 1320 آموزش و پرورش از نظر غزالی ، تبريز 1321 دخمه های سياه يا کلبه بدبختان، تبريز. 1332 رابطه اوزان شعر فارسی با اوزان ترانه های محلی ايران، تبريز. 1341 ديوان اديب طوسی ، تبريز. 1342 فرهنگ لغات بازيافته (ذيل برهان قاطع)، تبريز(دوجلد). 1349 فرهنگ لغات ادبي، تبريز دوجلد. بی تاريخ بودا در هند بی تاريخ تخت سليمان اديب طوسی شعر می سرود و نمونه اشعارش در تذکره های معاصران نقد شده است.1 1 - آينده ، سال 13، شماره 1 –3 (فروردين – خرداد 1366)، صص 198 – 199
