ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1322 -1259 ق)، نویسنده و منشى. وى از رجال دوران قاجاریه و مردى مطلع بود. در جوانى در اداره یا وزارت رسائل به خدمت پذیرفته شد. در سال 1275 ق با سمت منشیگرى وارد وزارت خارجه و به واسطهى خط خوشى كه داشت ملتزم ناصرالدین شاه شد. در سال 1279 ق به سمت نیابت اول وزارت خارجه منصوب شد و در سال 1283 ق لقب منشى یافت. در اولین سفر ناصرالدین شاه به فرنگ همراه او بود اما بر اثر سعایت امینالسلطان، رقیبش، از مرز آلمان بازگشت. وى سمتهاى مختلفى چون وزارت رسائل، نظامت مجلس شورا، تصدى امور ضرابخانه، وزارت اوقاف را داشت و در نهایت، بعد از امینالسلطان، صدراعظم ایران شد. در سال 1316 ق از صدارت معزول و به ملك خود در لشت نشاء گیلان رفت. از كارهاى امینالدوله تأسیس كارخانهى آخرین سیستم قند كهریزك با سرمایهى داخلى و خارجى به وسیلهى مهندسین بلژیكى، تأسیس كارخانهى كبریتسازى در الهیهى شمیران ملك خود و تأسیس مدرسهى رشدیه در تهران است. امینالدوله از مؤسسان ادارهى پست به سبك جدید بود. وى زبان فرانسه را به خوبى مىدانست. در گیان درگذشت. از آثار وى: «سفرنامهى مكه»؛ «خاطرات امین الدوله».
