ملیت : ایرانی - قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(س دهم ق)، نویسنده. نخست در هرات در دستگاه كریمالدین خواجه حبیباللَّه ساوجى، حكمران صفوى خراسان بود و تا زمان شاه طهماسب در خراسان مىزیست. در اواخر عمر به حج رفت و از آنجا عازم هندوستان شد. در سند مورد توجه عیسى ترخان از امراى هندوستان قرار گرفت. هنگام جلوس جلالالدین اكبر به پادشاهى، قصیدهاى در تهنیت جلوس او گفت و كتاب «جواهر العجایب» را در سال 963 ق در شرح احوال و آثار بیست و پنج تن از زنان براى او نوشت. دیگر آثار وى: ترجمهى «تذكرهى مجالس النفائس» امیرعلیشیر نوایى به نام «لطایف نامه»؛ «روضة السلاطین»، در اشعار امرا و پادشاهان؛ «تحفة الحبیب»، مجموعهاى از غزلیاتى است كه شاعران به استقبال یكدیگر سرودهاند و در سال 929 ق تألیف كرده است؛ «بوستان خیال»، شامل مطلع غزلهاى فارسى است. وى همچنین صاحب «دیوان» شعرى است كه از آن منتخبى با اصل «دیوان» موجود است.
