ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1344 -1255 ش)، نویسنده، شاعر، متخلص به هنر. اصلاً از اهالى ارونق بود اما چون خانوادهاش در محلهى امیرخیز تبریز سكونت داشتند، به امیرخیزى مشهور شدند. مقدمات فارسى و عربى را در زادگاه خویش فراگرفت. سپس به تكمیل معلومات خود پرداخت و از محضر استادان بزرگ عصر استفاده كرد. در ایام جوانى از ادبا و نویسندگان بنام آذربایجان شد. در آغاز انقلاب مشروطیت به آزادیخواهان پیوست. مدتى منشى سردار ملى ستارخان بود و هنگام عزیمت وى به تهران، با او همراه شد. به استانبول سفر كرد و پس از بازگشت، به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و در سمت معلم ادبیات و ریاست مدارس به مدت پانزده سال خدمت كرد. مدتى به ریاست مدرسهى دارالفنون انتخاب گردید. پس از آن به ریاست فرهنگ آدربایجان منصوب شد. وى عضو فرهنگستان بود و در تهران درگذشت. از آثار وى علاوه بر مقالات و اشعار متعددى كه در جراید ادبى كشور به چاپ رسیده، تصحیح و تحشیهى «بوستان سعدى»؛ «دیوان عنصرى»؛ تألیف سه جلد «قطعات منتخبهى زبان فارسى»؛ «قیام آذربایجان و ستارخان»؛ «تاریخ فرهنگ و ادب آذربایجان»؛ «دیوان» شعر.
