ملیت : ایرانی - قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(962/ 960 -885 ق)، مورخ، نویسنده و شاعر. مشهور به یحیاى معصوم. از سادات محتشم قزوین و از پیشوایان اهل تسنن و از رجال دربار صفویه بود. وى از علوم عقلى و نقلى بهرهمند و در تاریخنگارى ماهر بود. او و خاندانش به علت تعصب در تسنن، نزد شاه طهماسب محبوبیتى نداشتند و به همین دلیل نیز میر یحیى اموالش را از دست داد و در زندان اصفهان درگذشت. صاحبان «الذریعه» و «صبح گلشن» سال مرگ وى را 901 ق ذكر كردهاند. از آثار وى: «لب التواریخ»، در تاریخ عمومى، به نام بهرام میرزا، فرزند شاه اسماعیل و مشتمل بر چهار قسمت: 1- در بیان هدایت معصومین (ع) 2- در ذكر پادشاهان قبل از اسلام 3- در ذكر جمعى از حاكمان بعد از اسلام 4- در ذكر پادشاهان خاندان صفویه؛ «مختصرالتواریخ»، تكمیلكننده «لب التواریخ» و به نام شاه طهماسب. در «لغتنامه» دو كتاب به نام «شرح كبیر» و «شرح صغیر» به او نسبت داده شده و آمده كه دومى را در 775 ق به پایان رسانیده است.
