ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1365 -1300 ش)، نویسنده، مترجم و شاعر، متخلص به هیمن. وى در روستاى لاچین، از توابع مهاباد، به دنیا آمد. خاندانش از علماى مشهور زمان خود بودند و تبارش به سه واسطه به ملا جامى، عارف عالم كرد مىرسد. وى در كودكى نزد ملا سعید ناكام قرآن، صرف، نحو و متون ادبى كردى و فارسى را آموخت. سپس به مهاباد رفت و پس از گذراندن دورهى ابتدایى در مدرسهى سعادت به سفارش پدرش مدت چهار سال در خانقاه و مدرسه جد مادریش، شیخ یوسف برهانى به تحصیل علوم دینى پرداخت و در همان ایام با عبدالرحمان شرفكندى متخلص به هژار آشنا شد. سپس به امر پدرش به روستاى كولیجه رفت و مدت چند سالى نزد ملا احمد فوزى درس خواند. هیمن در ایام جوانى به سبب استعداد ذاتى به شعر كردى روى آورد و از آنجا كه پدرش نیز اهل شعر بود در این فن تلاش بسیارى نمود. او همچنین به عضویت شوراى نویسندگان نشریهى «نیشتمان» درآمد. وى پس از انقلاب اسلامى خدمات ادبى و فرهنگى را از سر گرفت و مجلهى «سروه» را به زبان كردى در ارومیه منتشر كرد. هیمن بر اثر سكته قلبى درگذشت. از دیگر آثار وى: «هه وارى خالى»؛ بازنویسى «تحفهى مظفریه» از رسمالخط لاتینى به كردى، ترجمه؛ «نالهى جدایى»، شعر؛ «پاشه روك»، مجموعهى مقالات و اشعار؛ «قلعهى دمدم»، ترجمه؛ «شاهزاده و گدا»، ترجمه؛ «دیوان» شعر، با نام «تاریك وروون».
