ملیت : ایرانی - قرن : 7 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(س هفتم ق)، دانشمند، پزشك، نویسنده و شاعر. اهل خواف خراسان و به قولى اهل رى بوده است. در دوران حكومت ایلخانان زندگى مىكرد. در جوانى بین دبیرى و علوم شرعى زرتشتى و نجوم و هیات و حساب را فراگرفت و بعد از آن به شاعرى پرداخت. آنچه كه از آثار وى باقى است، چند منظومهى فارسى است كه به جهت اشتمال بر مقدار زیادى لغات پهلوى و روایات دینى زرتشتى اهمیت خاص دارد. این منظومهها عبارتند از: «ارداویرافنامه»؛ «منظومهاى در باب زرتشت و هزارههاى زرتشتى»؛ «داستان چنگر نگهاجه»؛ «داستان شاهزادهى ایران زمین و عمر خطاب»؛ بعضى اثرى بنام «زرتشت نامه» به وى نسبت مىدهند و این بخاطر افزودن اشعارى توسط همین بهرام است حال آن كه این اثر از آن كیكاووس رازى، پسر كیخسرو، از شاعران گمنام زرتشتى است.[1] زردشت بهرام پژدو (زردشت پسر بهرام پسر پژدو) شاعر زردشتى (قر. 7 ه.)، نخستین گوینده مسلم زردشتى كه از او آثار مهمى به ما رسیده. نوشتههاى وى- كه موضوع آنها بخشهایى از ادبیات مزدیسنا و مخصوصا داستان زردشت پیامبر است بر همه آثار زردشتیان ایران و هند برترى دارد. احتمالا خاندان او از خواف و خود وى ساكن رى بود. از آثارش «زراتشتنامه» (ه.م.)، «ارداویر افنامه» (2 اردوایر افنامه) داستان چنگرنگهاجه، داستان شاهزاده ایران زمین با عمر بن خطاب، خمسه زردشت است.
