ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(ح 1344 -1258 ش)، ادیب، مدرس، نویسنده و شاعر. وى در قریهى گركان تفرش از توابع اراك به دنیا آمد. مقدمات زبان فارسى و عربى را در زادگاه خود در خانهى پدر آموخت. در 1311 ق به تهران آمد و زبان و ادبیات عرب و ریاضى را نزد برادر بزرگش، میرزا غلامرضا، تكمیل كرد. بعد «مطول» را در محضر شیخ باقر تهرانى، قوانین و شرح «مطالع» و هئیت و نجوم را نزد سید محمد جواد قاهانى، علم اصول را در مدرسهى حاج ابوالحسن از سید محمد جمارانى، منطق و حكمت را در مدرسه سپهسالار جدید در محضر میراز طاهر تنكابنى و زبان فرانسه را در مدرسهى دارالفنون آموخت و بعد وارد خدمت وزارت معارف شد و در مدرسهى علمیه كه تنها آموزشگاه به طرز جدید بود و در مدرسهى نظام به تدریس پرداخت. از جمله شاگردانش محمد تقىخان پسیان شهید و برادر و پسر عمویش، سلطان غلامرضاخان، علیقلىخان بودند. وى چندى در مدرسهى دارالفنون و سپس در دانشسراى عالى به تدریس اشتغال داشت. قریب در مقام استادى، در دانشكدهى ادبیات تهران، تدریس زبان و ادبیات فارسى را عهدهدار بود. از جمله آثارش: «بدایه الادب»؛ «بدیع»؛ تصحیح «كلیله و دمه»؛ تصحیح «گلستان»؛ تصحیح «تاریخ برامكه»؛ «دستور زبان فارسى»؛ «قواعد فارسى در صرف و نحو»؛ «فوائد الادب»؛ «قرائت فارسى»؛ «سخنان شیوا»؛ «كتاب املاء»؛ «دیوان» شعر.[1] (بخش 1) عبدالعظیم، ادیب و استاد دانشگاه تهران (و. گرگان 1257- ف. تهران 3 فروردین 1344 ه.ش) وى قریب 67 سال به تدریس زبان و ادب فارسى مشغول بود. از آثار اوست: قواعد فارسى (صرف و نحو فارسى، 3 جلد)، دستور زبان فارسى (4 جلد)، دستور زبان فارسى به همراهى چهار استاد دیگر (2 جلد)، بدایةالادب، فوایدالادب (6 جلد)، كتاب املاء (3 جلد)، قرائت فارسى (با همكارى چند تن از فاضلان) 2 جلد، كتاب فارسى (از انتشارات مؤسسهى وعظ و خطابه)، تصحیح كلیله و دمنهى نصراللَّه بن عبدالحمید (كه مكرر بطبع رسیده)، تصحیح گلستان سعدى با مقدمهى مشروح، تصحیح بوستان سعدى، تصحیح تاریخ برامكه به ضمیمهى رسالهاى در احوال برمكیان. وى به سبب زمین خوردن دچار شكستگى استخوان پاى چپ شد و بسترى گردید و به سبب كهولت و ناراحتى ناشى از شكستگى پا و عمل جراحى به تدریج قوایش به تحلیل رفت و در نتیجه به رحمت ایزدى پیوست.
