ملیت : ایرانی - قرن : 3 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 289 ق)، حافظ، محدث و مصنف. یكى از اركان حدیث در نیشابور و شیخ محدثین در خراسان بود. وى در طلب حدیث سفرهاى بسیار نمود. از اسحاق بن راهویه و سهل بن عثمان و مصور بن ابىمزاحم و عمرو بن زراره و ابومصعف و حسین بن ضخاك و سریج بن یونس و ابوبكر بن ابىشیبه و ابراهیم بن منذر حزامى و محمد بن عباد مكى و عبیدالله بن عمر قواریرى و ابراهیم بن محمد شافعى و همطبقهى آنان در خراسان و حرمین و عراق حدیث شنید. استادش محمد بن اسماعیل بخارى و زكریا بن محمد بن بكار و احمد بن محمد بن عبیده و ابوحامد بن شرقى و ابوالفضل محمد بن ابراهیم هاشمى و یحیى بن محمد عنبرى و محمد بن یعقوب شیبانى و دیگران از وى حدیث روایت كردهاند. اهل حدیث در نیشابور پس از مسلم بن حجاج در نزد او اجتماع مىكردند. بعد از درگذشت، ابوعبدالله پوشنجى بر جسد وى نماز گزارد. از آثارش: «المسند»؛ «الأبواب»؛ «التاریخ»؛ «الكنى»؛ «اتباع الاتباع».
