ملیت : ایرانی - قرن : 5 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(بعد از 432 -350 ق)، فقیه، حافظ، محدث، خطیب و مصنف. محدث ماوراءالنهر در زمان خود بود. عدهاى او را حنفى و بعضى شافعى و برخى شیعى دانستهاند و هر كدام براى اثبات نظر خویش دلایلى ذكر كردهاند. او از زاهر بن احمد سرخسى و ابراهیم بن لقمان و ابوسعید عبداللَّه بن محمد رازى و على بن محمد سرخسى و جعفر بن محمد بخارى و ابوسهل هارون بن احمد استرآبادى و ابوعبداللَّه محمد بن احمد غنجار و دیگران حدیث شنید. ابوعلى حسن بن عبدالملك نسفى قاضى و ابونصر احمد بن جعفر كاسنى و حسن بن احمد سمرقندى حافظ و اسماعیل بن محمد نوحى خطیب و ابومنصور سمعانى و جماعتى كثیر از وى حدیث شنیدند. در نسف درگذشت. از آثارش: «معرفة الصحابة»؛ «الدعوات»؛ «دلائل النبوة»؛ «فضائل القرآن»؛ «الشمائل» یا «شمایل النبى»؛ «خطیب النبى (ص)» یا «خطب النبویة»؛ «تاریخ نسف» و «تاریخ كش»؛ «الطب» یا «طب النبى» یا «طب النبوى»، كه خواجه نصیر طوسى در «آداب المتعلمین» همگان را امر به آموختن این كتاب نموده است.
