ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف ح 1265 / 1260 ق)، فقیه، متكلم، فیلسوف، ریاضیدان، طبیب، محقق، نویسنده و شاعر. معروف به فاضل سبحانعلىخان. وى در شهر لكنهو ساكن و از امیران و مراجع علمى، سیاسى و اجتماعى این شهر بود. او علاوه بر امر تدریس به امور سیاسى نیز مىپرداخت. مدتى وزیر و مشاور حیدر پادشاه بود و سایر حكام هند، همچون یمینالدوله سعادت علىخان به او ارادت مىورزیدند. میرزا محمدعلى كشمیرى (م 1309 ق) وى را از شاگردان شریفالعلماء محمد شریف ابن ملا حسنعلى مازندرانى (م 1246 ق) ذكر كرده است. وى در هند درگذشت و طبق وصیتش پیكرش به كربلا منتقل و در آنجا دفن شد. از آثارش: «شرح حدیث الاثره»؛ «شرح حدیث الثقلین»؛ «شرح حدیث الحوض»؛ «الوجیزه»، در علم كلام و اصول دین به فارسى؛ «لطافه المقال»، كه در رد اعتراضات فاضل رشید نگاشت و فاضل رشید این كتاب را در تحت نام «ایضاح لطافه المقال» پاسخ گفت و فاضل سبحانعلىخان كتاب «فذلكه الكلام» را در جواب «ایضاح» نوشت. جواب رسالهى «مكاتیب» حیدرعلى فیضآبادى؛ «فیوضات سحبانى»؛ «فضائح البخارى فى صحیحه»، در مورد نویسنده و متن كتاب «صحیح» بخارى و روایات جعلى آن، كه به فارسى است.
