ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
از اساتید و دانشمندان درجه اول علم حقوق در ایران است. او در 1277 در تهران متولد شد. پس از فراگرفتن مقدمات زبان و ادبیات فارسى و علم حقوق، براى ادامهى تحصیل به روسیه رفت و از دانشگاه مسكو درجهى دكترا در حقوق جزا گرفت. سپس عازم فرانسه شد و از دانشگاه پاریس نیز درجهى دكترا در حقوق مدنى دریافت كرد. بعد از مراجعت به ایران، كار خود را از دادگسترى آغاز كرد. سالها ریاست اداره فنى و ریاست اداره حقوقى با او بود و مدتى نیز مستشار و رئیس شعبه تمیز شد. در 1330 هنگام خلع ید از شركت سابق نفت، عضو هیئت مدیره خلعید بود. دكتر علىآبادى سرانجام به دادستانى كل كشور منصوب گردید و قریب ده سال در آن سمت باقى ماند تا اینكه در 75 سالگى بازنشسته شد. وى استاد دانشگاه تهران و صاحب تالیفات متعددى در علم حقوق مخصوصا حقوق جزا و حقوق جنائى مىباشد. سالها در دانشكدهى حقوق تهران و دانشكدهى پلیس و دانشگاه ملى و دبیرستان دارائى تدریس مىنمود. دكتر عبدالحسین علىآبادى بحق استاد و حقوقدان بود. در كار قضا بىنهایت دقیق و باحوصله و بىطرف بود. در زمان دادستانى كشور خیلى خوب كار كرد و جلوى بسیارى از تعدیات و قانونشكنیها را گرفت. اساسا وزراى دادگسترى را تحویل نمىگرفت. دائما در حال مطالعه و قرائت پروندهها در روز و شب بود. چون همسرى انتخاب ننموده و تنها زندگى مىكرد، بیشتر علاقهى او بر محور شغلش قرار داشت. از مال دنیا بهرهاى نبرد. در نهایت صرفهجوئى زندگى مىكرد. وى جثهاى كوچك و لاغر داشت. برادر وى محمد سرورى مدتها رئیس دیوان عالى كشور بود. در 1366 در تهران درگذشت. در روزهاى پایانى سلطنت محمدرضاشاه به عضویت شوراى سلطنت تعیین گردید. (تو 1281 ش)، نویسنده و استاد دانشگاه. در تهران به دنیا آمد. پس از تحصیلات ابتدایى و متوسطه وارد مدرسهى علوم سیاسى شد. بعد از پایان تحصیلات خود در آن مدرسه با اولین دستهى دانشجویان اعزامى به خارج به فرانسه رفت و موفق به اخذ لیسانس در رشتهى حقوق خصوصى و اقتصاد شد. پس از آن به تحصیل فلسفه پرداخت. سپس به انگلستان مسافرت كرد و در دانشگاه لندن به فراگیرى زبان و ادبیات انگلیسى پرداخت و به ایران مراجعت كرد و در دانشكدهى حقوق و دبیرستان دارایى به تدریس اشتغال ورزید. بعد در وزارت دادگسترى به سمت مشاور عالى قضایى اشتغال یافت. اثر وى: «حقوق جنایى».[1]
