ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر
(ح 1364 -1286 ش)، نویسنده و شاعر، متخلص به دانش. در تبریز متولد شد. نیاى پدریش عباسمیرزا بود و از طرف مادر سلسله نسبش به خواجه نصیرالدین طوسى مىرسد. آرینپور در شرح حال خود در «كتاب امروز» مىگوید: روز و ماه و حتى سال تولدم را به درستى نمىدانم، آنچه از این بابت در شناسنامهام آمده راه به جایى نمىبرد زیرا مستند به بیاض و یادداشت پشت جلد كتابى نیست. وى در مدرسهاى در تبریز كه اسماعیل امیر حیزى مدیریت و تعلیمات آن را بر عهده داشت، تحصیل كرد. از همدرسان وى، دكتر رعدى آذرخشى، دكتر علىاصغر حریرى، محمد حسین شهریار و دیگران بودند. از معلمان وى ابوالقاسم فیوضات، تقى رفعت و سید احمد كسروى. تقى رفعت نخستین شخصى بود كه وى را با ادبیات نو آشنا ساخت. وى هنگامى كه در كلاس ششم دبیرستان تحصیل مىكرد شش شماره از «مجله ادب» را انتشار داد. او سى سال در دارائى خدمت كرد. از آثار وى: ترجمهى «ناصرخسرو و اسماعیلیان» برتلس؛ «از صبا تا نیما»؛ «از نیما تا روزگار ما».[1] محقق، مترجم، مورخ. تولد: 1297، تبریز. درگذشت: 24 آبان 1364، تهران. یحیى آرینپور تحصیلات خود را از مكتبخانه و سپس در دبستان تمدن تبریز آغاز نمود. علوم متوسطه را در دبیرستان محمدیه همان شهر ادامه داد. آموزگاران وى در دبیرستان محمدیه ابوالقاسم فیوضات، تقى رفعت، سید احمد كسروى بودند. از همان زمان قصیدهگویى و غزلگویى را با تخلص «دانش» آغاز كرد. بعدها برخى از قطعهها و ترجمههاى شعرى او در مجلههاى «سخن» و «یغما» به شكل پراكنده به چاپ رسید. در اواسط سال 1298 كه در كلاس ششم دبیرستان تحصیل مىكرد، شش شماره از مجلهى «ادب» را انتشار داد، شش شمارهى دیگر آن مجله تحت نظر اسماعیل امیر خیزى منتشر شد. در اواسط سال 1299 وارد خدمت وزارت دارایى در تبریز شد و تا مرداد 1332، یعنى مدت سى و سه سال پیاپى را در آن وزارتخانه مشاغلى داشت. زبان روسى را در آموزشگاهى در تبریز فراگرفت و با زبانهاى انگلیسى و فرانسوى نیز آشنا بود. پس از بازنشستگى به عنوان مترجم در راهآهن دولتى ایران مشغول به كار شد و همزمان به تحقیقات علمى خود ادامه داد. در سال 1346، كتاب ناصر خسرو و اسماعیلیان تألیف ایرانشناس روس (برتلس) را ترجمه كرد. كتاب دیگر او خاطرات سیمونیچ، وزیر مختار روس بود. اما اثر دیگر او از صبا تا نیما نام دارد (1350) كه تاریخ یك قرن و نیم (سدهى سیزدهم و نیمهى اول سدهى چهاردهم هجرى) ادب ایران است. وى سرانجام پس از یك سال بیمارى جانكاه جان سپرد و در بهشت زهرا مدفون گردید.
