ملیت : ایرانی - قرن : 9 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 915 ق)، نویسنده، شاعر و خطاط. از نویسندگان و منشیان معروف خراسان بود كه در جوانى به هرات رفت و در آنجا به كسب فضایل و كمالات معنوى همت گماشت. در ادب و انشاء شهرت یافت و مورد توجه خواجه قوامالدین نظامالملك خوافى، وزیر سلطان حسین بایقرا، قرار گرفت و به دربار وى راه یافت و به مرتبهاى رسید كه نشان شاهى یعنى مهر رسمى دربار سلطنت را به او تفویض كردند. وى علاوه بر استادى در فن ترسل، از ذوق شعرى و حسن خط نیز بهرهمند بود. در خط تعلیق شیوهى تاج سلمانى و خواجه عبدالحى منشى را مراعات مىكرد و از شاگردان عبدالحى بود، امّا، عمدهى شهرت وى به سبب كتاب «روضات الجنات فى اوصاف مدینه هرات» است كه در سال 873 ق تألیف كرد. این كتاب مشتمل بر اطلاعات مبسوط جغرافیایى و تاریخى هرات و دیگر بلاد خراسان تا روزگار مؤلف است و از جمله منابع دست اول تاریخ آلكرت و تیموریان است. وى از آثارى كه پیش از او دربارهى هرات نگاشته شده بود، استفاده كرد. آخرین آنها «تاریخ نامه هرات» رسمى هروى است. دیگر اثر وى «ترسّل» مشتمل بر منشآت، مناشیر و مكتوبات.
