ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1371 -1281 ش)، محقق، نویسنده، مورخ، روزنامهنگار و شاعر، متخلص به محیط. در زوارهى اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتى و علوم قدیمه را در زادگاهش فراگرفت. در 1300 ش به اصفهان رفت و به تحصیل مقدمات طب جدید كه لازمهى آن تحصیل زبان فرانسه بود پرداخت. ولى پس از مدتى منصرف شد و در 1302 ش به تهران آمد و دارالفنون را در سه سال و مدرسهى عالى حقوق را در یك سال گذراند. سپس به شغل معلمى پرداخت. وى همچنین از 1327 تا 1334 ش به عنوان مستشار فرهنگى در دهلى، بغداد، دمشق و بیروت به سر برد. در 1337 ش پس از بازنشستگى به مدت بیست و یكسال، در رادیو، عهدهدار برنامهى مرزهاى دانش بود. محیط طباطبایى به زبانهاى فارسى درى و عربى تسلط كامل و به زبان انگلیسى و فرانسه و زبانهاى ایران قبل از اسلام آشنایى داشت. وى مقالاتى در زمینهى تاریخ براى روزنامههاى «ایران»، «شفق سرخ»، «اطلاعات» و مجلهى «گوهر» مىنوشت. همچنین از 1316 تا 1318 ش ادارهى مجلهى «آموزش و پرورش» را عهدهدار بود. از 1321 ش مجلهى «محیط» را تأسیس و منتشر كرد. وى سرانجام در تهران درگذشت و در محوطهى برج طغرل، نزدیك قبرستان ابنبابویه، به خاك سپرده شد. از دیگر آثارش: «تاریخ اعزام محصل به اروپا»؛ «زندگى محمد زكریاى رازى»؛ «دوران نادر»؛ «تاریخ تحول نثر فارسى در قرن سیزدهم»؛ «تاریخ تحلیلى مطبوعات ایران»؛ «نقش سید جمالالدین اسدآبادى در بیدارى مشرق زمین»؛ «جغرافیاى نو»؛ «شرح حال فردوسى»؛ مقدمهى «نگارستان عجایب و غرایب».
