ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1330 -1275 ش)، نویسنده، مورخ، ادیب، مترجم و شاعر. در قصبهى گهواره از توابع كرمانشاه متولد شد. پدر او شاعر و نقاش و خوشنویس بود. جد مادرى او، شاهزاده محمدباقر میرزاى خسروى، نویسندهى داستان «شمس و طغرا» است كه دیوان شعرش به همت رشید چاپ شده است. رشید یاسمى تحصیلات مقدماتى را در كرمانشاه به پایان برد، سپس به تهران آمد و دورهى متوسطه را در دبیرستان سنلوئى گذراند. از همان هنگام به تشویق نظام وفا كه معلم ادبیات او بود، به سرودن شعر پرداخت. پس از تحصیلات، در وزارت معارف، مالیه و دربار به كار مشغول شد. در همین اوان جرگه دانشورى را تاسیس كرد كه بعدها با همت ملكالشعراى بهار به انجمن دانشكده تبدیل شد. رشید ضمن همكارى با مجلهى «دانشكده» با نویسندگان و شعراى آن دوره آشنا شد و با انجمن ادبى ایران همكارى داشت. یك سال پس از كودتا، رشید یاسمى مقالات خود را در روزنامهى «شفق سرخ» به سردبیرى على دشتى منتشر ساخت كه همین مقالات موجب شهرت ادبى او گردید. در این مدت زبانهاى عربى و انگلیسى را آموخت و زبان فرانسه را تكمیل كرد. زبان پهلوى را از حوزهى درس استاد هر تسفلد نیك فراگرفت. در سال 1312 ش كه دانشگاه تهران تاسیس شد، او در دانشكدهى ادبیات و دانشسراى عالى با سمت استادى تاریخ اسلام را تدریس مىكرد. بعدها به عضویت فرهنگستان ایران درآمد. در سال 1322 ش به همراه هیاتى از استادان ایرانى به هند رفت و در سال 1324 ش به منظور مطالعه به فرانسه رفت و پس از دو سال به ایران بازگشت رشید یاسمى تا پایان عمر به عنوان استاد در دانشگاه تهران تدریس كرد. روز یازدهم اسفندماه 1327 ش به هنگام سخنرانى در دانشكدهى ادبیات دچار سكته شد و پس از سفرى كوتاه به فرانسه و بازگشت به ایران، سرانجام روز چهار شنبه 18 اردیبهشت ماه 1330 ش در تهران درگذشت و در قبرستان ظهیرالدوله به خاك سپرده شد. جز از مقالاتى ادبى و تاریخى و فلسفى و انتقادى كه از او در مجلات «نوبهار»، «آینده»، «ارمغان»، «تعلیم و تربیت»، «یغما»، «مهر»،... چاپ شده است داراى تالیفات و تحقیقات و تتبعات و ترجمههاى بسیارى است كه از آن جمله: «ادبیات معاصر»؛ «تتبع و انتقاد در احوال و آثار سلمان ساوجى»؛ «احوال ابنیمین»؛ «تاریخ مختصر ایران»؛ «تاریخ ملل نحل»؛ «ایران در زمان ساسانیان»، ترجمه؛ «تاریخچه نادرشاه»، ترجمه؛ «جلد چهارم تاریخ ادبیات ایران تالیف براون»؛ «آیین دوست یابى»، ترجمه؛ «دیوان» اشعار.