ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : فرهنگ فارسی معین (جلد ششم)
(ح 1321 -1258 ش)، ادیب، مصحح، نویسنده و شاعر، متخلص به وحید. در قریهى دستگرد، از توابع اصفهان، به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتى را در زادگاهش فراگرفت و در پانزده سالگى به اصفهان رفت و در مدرسه میرزا حسن علوم ادبى را نزد میرزا یحیى مدرس بیدآبادى، معروف به كاشى پز، و علوم دینى را نزد عبدالكریم گزى و سید محمدباقر درچهاى آموخت و از محضر جهانگیرخان قشقایى و آخوند ملا محمد كاشى استفاده نمود. وى از طرفداران مشروطیت بود و اشعار و مقالاتى در این زمینه در روزنامههاى اصفهان منتشر مىكرد. دستگردى در آغاز جنگ بینالملل اول، روزنامهى «درفش كاویان» را در اصفهان منتشر نمود. او همچنین با روزنامههاى «پروانه»، «زاینده رود» و «مفتش ایران» نیز همكارى مىكرد. وى در 1338 ق به تهران آمد و انجمن ادبى ایران و انجمن ادبى حكیم نظامى را تأسیس كرد و همچنین در 1338 ق مجلهى ادبى «ارمغان» را طى دورهاى بیست و دو ساله در تهران تأسیس و منتشر نمود. وحید در اوایل ورود خود به تهران در حلقهى مریدان صفى علیشاه درآمد. وى مدتى در ادارهى انطباعات وزارت معارف مشغول كار گشت. او در شعر ابتدا لمعه تخلص مىكرد، ولى بعدها به دستور میرزا یحیى بیدآبادى تغییر تخلص داد. وى در تهران درگذشت و در امامزاده عبداللَّه شهر رى دفن شد. از دیگر آثارش: «انقلاب ادبى»؛ «رهآورد وحید»، سفرنامه چهار محال و تاریخچهى وقایع اصفهان و جنوب ایران؛ «سرگذشت اردشیر»، به شعر؛ تصحیح و تحشیهى «سبعه» حكیم نظامى گنجوى شامل: 1- «مخزنالاسرار» 2- «خسرو و شیرین» 3- «لیلى و مجنون» 4- «هفت پیكر» 5- و 6- «شرفنامه» و «اقبالنامه» كه این دو همان «اسكندرنامه» است 7- «گنجینهى گنجوى» یا «دیوان» شعر نظامى؛ تصحیح كتابهاى: «تذكرهى نصرآبادى» میرزا محمد طاهر نصرآبادى و «جلایرنامه» قائممقام فراهانى؛ اهتمام در انتشار كتابهاى: «تحفهى سامى» سام میرزاى صفوى، «جام جم» یا «جام جهاننما» اوحدى مراغى، «دیوان» امیر فراهانى و «دیوان» بابا طاهر عریان.[1] حسن فرزند محمدقاسم متخلص به وحید و مشهور به وحید دستگردى از مردم اصفهان (و- 1298 ه.ق- ف. دىماه 1321). وى تا سال 1312 ه.ق در دستگرد و سپس در شهر اصفهان به تحصیل ادبیات فارسى، عربى، حكمت، فقه و اصول پرداخت. ادبیات را از میرزا یحیى مدرس و فلسفه را از جهانگیرخان حكیم قشقایى و آخوند ملا محمد كاشى فراگرفت. در آغاز مشروطه و انقلابات اصفهان به خاك بختیارى مهاجرت كرد و در این شهر مجلهى ارمغان را منتشر كرد. دو كتاب منظوم هم دارد یكى بنام «سرگذشت اردشیر» و دیگر «رهآورد وحید» كه بطبع رسیده است. وحید در انواع شعر صاحب قدرت بود و به نظامى گنجوى علاقهى مخصوصى داشت و بیشتر سبك نظامى را پیروى مىكرد. بر اثر این علاقه انجمن ادبى را كه خود تأسیس كرده بود «انجمن حكیم نظامى» نام داد و به تصحیح و مقابلهى خمسهى نظامى پرداخت و پس از قریب پانزده سال تحقیق و مطالعه آن را با اصلاحات و تعلیقات مفید به چاپ رساند. دیوان جمالالدین عبدالرزاق اصفهانى و دیوان ادیبالممالك فراهانى را نیز تصحیح كرده است.
