ملیت : ایرانی - قرن : 10 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 1027 ق)، نویسنده، دانشمند، منجم و شاعر. در بعضى از تذكرهها او را شیرازى الاصل و در بعضى تبریزى ذكر كردهاند. وى از شعراى مكتب وقوع بود و در سرودن غزل مهارت بیشترى داشت، در خط و فن سیاق و علم نجوم توانا بود. در عهد اكبرشاه به هندوستان رفت و در سلك ملازمان وى درآمد و به سمت نویسندگى و منجمى دربار رسید. در زمان جهانگیرشاه منصب استیفاى شاهزاده خرم (شاه جهان) را داشت. از آثار وى: «رسالهاى»، در علم حساب؛ «مفتاح المعانى»، فرهنگ فارسى؛ «دیوان» شعر. از آنجایى كه آیتى، صاحب «تاریخ یزد»، فسونى یزدى را نشوونما یافته و در تبریز و سفر كرده به هند مىداند، مؤلف «فرهنگ سخنوران» نیز فسونى یزدى را با فسونى تبریزى یكى دانسته است.
