ملیت : ایرانی - قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 1121 ق)، نویسنده، طبیب و شاعر، متخلص به عالى. ملقب به نعمتخان و بعد مقربخان و سرانجام دانشمندخان. وى در هندوستان به دنیا آمد و در كودكى به همراه پدر خویش به شیراز رفت و در آن جا به تحصیل پرداخت. پس از چندى به هندوستان بازگشت و در خدمت ملا شفیعاى یزدى به تلمذ پرداخت. عالى كه از طب و دیگر دانشهاى زمان سررشته داشت، در بدو امر، خكیم تخلص مىكرد ولى به اشاره استاد خود، ملا شفیعا، عالى تخلص نمود. وى در نظم و نثر نیز توانا بود و به سفارش بهادرشاه، فرزند اورنگ زیب، به تحریر «شاهنامه» مشغول شد، ولى اجل مهلتش نداد كه آن را به اتمام برساند. از آثارش: «مثنوى من و سلوى»،به فارسى، در اخلاق؛ مثنوى «سخن عالى»، در 4200 بیت؛ تفسیر «نعمت عظمى»؛ به فارسى؛ «روزنامه محاصرهى حیدرآباد»؛ «جنگنامهى» اعظمشاه و بهادرشاه، دو فرزند اورنگ زیب؛ منشآت «حسن و عشق»؛ «دیوان» شعر.
