ملیت : ایرانی - قرن : 13 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1309 -1242 ق)، خطاط، ادیب، نویسنده و شاعر، متخلص به فرهنگ. وى چهارمین فرزند وصال شیرازى است. در شیراز به دنیا آمد. در آغاز جوانى به تحصیل علوم ادبى و فنون ریاضى پرداخت. علم جفر و رمل را نیز فراگرفت و زبان فرانسه را به تشویق حكیم قاآنى آموخت. فرهنگ شاعرى توانا و در آداب سخنورى استاد بود. وى هفت اقلیم را خوش مىنوشت و در خط ثلث مهارت خاصى داشت. او در شیراز درگذشت و در حرم سید میرمحمد، برادر شاهچراغ، به خاك سپرده شد.از آثار خطى وى: یك نسخه «حدائق السحر» رشید وطواط، به خط نسخ و شكسته كتابت خوش، با رقم: «حرره العبد الاقل... ابوالقاسم بن... وصال الشاعر...سنه 1278 ثمان و سبعین و مأتین بعد الالف». دیگر آثار وى: شرح «حدائق السحر» رشید وطواط، به طرز چهار مقالهى نظامى عروضى، متجاوز از پانزده هزار بیت: كتاب لغتى به نام «فرهنگ فرهنگ»، شال لغات مصطلحه فارسى، عربى و تركى؛ رسالهى «طب البله» یا «سكنجبینیه»، در مطایبات؛ شرح و ترجمهى كتاب «بارع»، در علم نجوم بالغ بر ده هزار بیت؛ «دیوان» شعر، نزدیك به دوازده هزار بیت، به فارسى و عربى.[1] (بخش 1) ابوالقاسم بن (میرزا) محمدشفیع وصال، شاعر و نویسندهى دورهى قاجاریه (و. 1242 ه.ق- ف. 1309 ه.ق). وى برادر وقار، داورى و یزدانى بود. فرهنگ در كودكى نزد پدر به تحصیل علم و خط پرداخت و پس از پدر نزد وقار برادر بزرگ خویش به تكمیل علوم و ادبیات مشغول گردید و گذشته از شعر و فنون ادبى در تحصیل رمل و جفر و اسطرلاب رنج بسیار كشید و در این فنون استاد شد در سال 1274 با وقار سفرى به تهران كرد و دو سال بعد با وى به همراهى حسامالسلطنه به شیراز بازگشت. سفر دیگرى پس از مرگ وقار به شیراز نمود (حدود 1300). وى ناصرالدین شاه و حاج معتمدالدوله فرهاد میرزا، حسامالسلطنه سلطانمراد میرزا، حاج معدل شیرازى را مدح نمود و مانند وقار و دیگر برادران نزد ممدوحان خویش اعزاز و احترام بسزا داشته است. فرهنگ در اشعار خویش مانند داورى و وقار یكى از پیروان سبك خراسانیست. مضامین بكر در اشعار او بسیار است و نوعى تجدد از آنها استنباط مىشود. برخى از قصاید وى مشحون از لغات فرانسه مىباشد. و شمارهى اشعار او را بالغ بر 20000 مىدانند.
