ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1313 / 1312 -1257 ش)، مترجم، روزنامهنگار، مصحح، نویسنده و شاعر. در سلماس به دنیا آمد و در زادگاهش به كسب دانش و ادب پرداخت. وى در اوایل جوانى دورادور با سید جلالالدین كاشانى، مدیر روزنامهى «حبل المتین»، مكاتبه داشت و گاهى اوقات مقالاتى براى این روزنامه مىفرستاد. غنىزاده سفرى به قفقاز داشت كه در این سفر با طالبوف آشنا شد. وى پس از بازگشت از این سفر در 1325 ق روزنامهى «فریاد» را در شهر ارومیه منتشر كرد و در 1326 ق به تبریز مهاجرت نمود و در روزنامهى «شوراى ایران» به چاپ مقالات مختلف هست گماست. مدتى منشى مخصوص ستارخان بود و از طرف او به نمایندگى انجمن ایالتى تعیین شد و با تصویب این انجمن روزنامهاى به نام «انجمن» تأسیس شد كه ادارهى آن را غنىزاده و علىاكبر وكیلى به عهده داشتند. غنىزاده همزمان روزنامهى «محاكمات» را تأسیس و با هفتهنامهى «شفق» نیز همكارى مىكرد. وى در 1327 ق روزنامهى «بوقلمون» را منتشر كرد. چون در 1329 ق مأمور تشكیل عدلیه سلماس شد از همكارى با این روزنامهها دست كشید. در 1330 ق كه سپاهیان روس وارد تبریز شدند با جمعى از آزادیخواهان آذربایجان به استانبول مهاجرت كرد و در آن شهر علاوه بر نوشتن مقالات و اشعار در روزنامهى «اختر»، كه ایرانیان مقیم استانبول انشتار مىدادند، با زبان و ادبیات تركى استانبولى آشنا شد. در بحبوبهى جنگ جهانى با تقىزاده در تحریر مجلهى «كاوه» همكارى داشت. در 1305 ش به ایران بازگشت و در همان سال روزنامهى «سهند» را در تبریز منتشر كرد وى سرانجام در تبریز وفات یافت. از آثارش: مقدمهى «سفرنامه ناصرخسرو»؛ تصحیح «زاد المسافرین»؛ تصحیح «وجه دین»؛ «پالتو»، ترجمه؛ «آدم نامرئى»، ترجمه؛ «دواى خواب»، ترجمه؛ «هیپنوزه یا واهمه»، ترجمه. از آثار منظوم غنىزاده جز چند غزل و مثنوى «هذیان» چیزى در دست نیست.[1] محمود سلماسى، ادیب و شاعر ایرانى (و. سلماس 1296 ه.ق.- ف. 1353 ه.ق)، وى به استانبول و سپس به برلین رفت و در مجلهى كاوه مقالاتى منتشر كرد و بعد به ایران بازگشت و روزنامهى سهند را انتشار داد، او راست: تاریخ آذربایجان، ایرانیان مستعرب. دیوانى از او بنام «آثار منظوم محمود غنىزاده» به چاپ رسیده (لغ.).
