ملیت : ایرانی - قرن : 8 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف ح 822 ق)، مفسر، فقیه، نویسنده و صوفى. وى اهل بخارا و از اصحاب درجهى اول خواجه بهاءالدین نقشبند و از اولاد عبدالله بن جعفر طیار بود. او نسبتش به حافظالدین كبیر، محمد بخارى مىرسد. از مشاهیر عرفاى سلسلهى نقشبندیه است. چون مردى پارسا و دانشمند بود، بهاءالدین وى را پارسا لقب داد. پارسا، كتب بسیارى در تصوف دارد كه به شیوهى تفكر و تحلیل ابنعربى از مسائل عرفانى، نزدیك است. وى همچنین در نقل حدیث نیز دست داشت و كرامات بسیارى را به او نسبت دادهاند. در هنگام بازگشت از سفر حج، در مدینه درگذشت و او را در جوار مزار حضرت عباس (ع) به خاك سپردند. وى پسرى داشت به نام خواجه حافظالدین ابونصر پارسا كه او هم از مشایخ معروف نقشبندیه به شمار مىرود. از آثارش: «فصل الخطاب لوصل الاحباب»، در محاضرات؛ «الفصول الستة»؛ «اربعون حدیثا»؛ «تفسیر القرآن العظیم»، در یكصد مجلد؛ «رسالهى قدسیه»؛ «عقاید حكیم ابوالقاسم اسحق بن محمد بن اسمعیل بن ابراهیم بن زید سمرقندى»؛ «انیس الطالبین و عدة السالكین»؛ «تفسیر سورهى فاتحة الكتاب»؛ «رسالهى كشفیه».
