مشاهیر ایران و جهان - طغرای مشهدی، طغرا

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س یازدهم ق)، شاعر و نویسنده. وى از شاعران و نوینسدگان پركار و خوش فكر عهد صفویه است كه از ایران به هندوستان مهاجرت كرد و چندى ملازم شاه جهان (1069 -1037 ق) بود. در نثرنویسى دستى توانا داشت و شیوه‏اى خاص ابداع كرد كه مورد پسند فارسى‏زبانان هندوستان قرار گرفت و رسایل منثور او مدتها جزو كتاب‏هاى درسى دبستانى آن سامان بود. ایراد عمده‏ى وارد بر وى این است كه بدون دلیل به هجو شاعران خوشنام زمان خود زبان گشوده. طغرا با شاهزاده محمد مراد در 1057 ق در معركه‏ى بلخ و تسخیر آن همراه بود و بعد به كشمیر رفت و در آنجا ساكن شد. وى آخر عمر در كشمیر عزلت گزید تا درگذشت و در مزار الشعرا در جوار كلیم به خاك سپرده شد. از آثارش: «دیوان» شعر، قریب ده هزار بیت؛ منشآت شامل: «فردوسیه»؛ «تاج المدایح»؛ «الهامیه»؛ «مرآه الفتوح»؛ «تجلیات»؛ «كنز المعانى»؛ «مرتفعات»؛ «مجمع الغرایب»؛ «معایر الادراك»؛ «چشمه‏ى فیض»؛ «وجدیه»؛ «پریخانه»؛ «كلمه الحق»، كه اغلب آنها چاپ شده است.