ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(تو 1296 ش)، شاعر و نویسنده. وى در قریهى عنبران اردبیل در خانوادهاى روحانى و عارف پیشه به دنیا آمد. جد مادرى وى شیخ على طالشى از عرفاى بزرگ بود. شفیعى به مدرسه نرفت و تحصیلات خود را بیشتر نزد مادرش فراگرفت و چندى خدمت سید محمدطاهر قرشى به تحصیل عربى پرداخت. بعد از دو سه سال استاد به وى اجازه تدریس داد و شفیعى آن اجازه را به همراه یك قصیدهى عربى به خدمت آیتاللَّه كاشانى برد و ایشان هم آن را امضاء كردند. پس از استخدام در فرهنگ بعد از مدتى رییس دبیرستان گردید و آن دبیرستان را به جرم اینكه مدیرش سنى است آتش زدند و تمام مدارك وى سوخت. شفیعى در سرودن شعر فارسى و عربى مهارت داشت. بعضى از مقالات تحقیقى وى در مجلهى «یغما» و «آینده» به چاپ رسید. كتابى به نام «عرفا و علماء عنبران» تالیف كرد كه به چاپ رسیده است. این ابیات از غزلیات اوست: ما نقد زندگى به سر هیچ باختیم دادیم گوهر از كف و با سنگ ساختیم آتش به دست خویش چو شمعى به خود زدیم از تاب ان چو مرهم حسرت گداختیم
