ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1366 -1303 ق)، شاعر، عارف و نویسنده، معروف به ناصرعلى شاه. در گلپایگان چشم به جهان گشود تا هجده سالگى در زادگاه خود به تحصیل علم ادبى و عربى پرداخت. از آن پس براى ادامه تحصیل به اصفهان رفت و حكمت و كلام را نزد استادان این شهر فراگرفت. در سال 1280 ش به نجف اشرف عزیمت كرد و چند سالى در عراق به تحصیل فقه و اصول و حكمت پرداخت. شمس آنگاه به ایران آمد و سفرهایى به تهران و مشهد نمود و خدمت بعضى از مشایخ صوفیه رسید و دست ارادت به حاج ملا سطانعلى محمد گنابادى داد و پس از آن به فرزند او پیوست و از طرف صالح علیشاه، شیخ طایفه در اصفهان گردید و اجازهى ارشاد و دستگیرى به او داده شد و به ناصرعلى شاه شهرت یافت. شمس سالها در فرهنگ اصفهان به شغل آموزگارى پرداخت. در سال 1305 ش مجلهاى به نانم «عنقا» تاسیس كرد و به مدت یك سال به نشر آن پرداخت. در اصفهان درگذشت و در تخت فولاد دفن است. از آثار وى: «شمس التواریخ»؛ «اسرار العشق»؛ «هدایه الامم»؛ «معرفه الروح»؛ «نامهى سخنوران»؛ «دیوان» شعر.
