ملیت : ایرانی - قرن : 11 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(س یازدهم و دوازدهم ق)، نویسنده و شاعر، متخلص به ممتاز. وى از نویسندگان و منشیان دوران شاه سلطان حسین صفوى بود و منشآتش در آن روزگار مشهور بوده است. وى آغاز زندگى خود را در فراه گذراند و خیلى زود به نویسندگى و شاعرى روى آورد. تركمان پس از فراه به مرو رفت و به خدمت حاكم آنجا، اصلانخان، درآمد و دو سال در آن شهر بود و سپس به اصفهان رفت و ملازم و منشى حسن قلىخان قورچىباشى شاملو شد و در این شهر نخستین بار مجموعهاى از حكایات اخلاقى به نام «رعنا و زیبا» گرد آورد، این مجموعه مورد توجه مردم زمان قرار گرفت. همین توجه او را بر آن داشت تا حكایتهاى نوى بر آن افزود و آن را «محفل آراء» نامید. اما در جنگهاى سرحدى كه با طایفههاى متمرد درگرفت، كتاب «محفل آراى» وى به غارت رفت. بعد از مدتى در خبوشان دیگربار به گرد آوردن حكایتها، همت گماشت و آن را «محبوب القلوب» نامید و چون در آن كتاب داستان یاقوت شاه و شمشهى وزیر و قهقههى وزیر آمده است این كتاب به «شمسه و قهقهه» نیز معروف است. دیگر كتاب وى «احسن السیر»، در تاریخ، كه به دستور شاه اسماعیل نوشته است. وى شعر نیز مىسرود و شعر او پایینتر از حد متوسط است.
