ملیت : ایرانی - قرن : 8 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(س هتشم ق)، شاعر و نویسنده. معروف به شمس فخرى. وى در سال 713 ق به لرستان سفر كرد و در آنجا با فضلا دربارهى عروض و قوافى بحث نمود و سپس به خواهش آنان رسالهى مختصرى در فن عروض و قوافى تالیف كرد ولى توقف او در آن دیار چندان طولانى نبود و از آنجا در دوران وزارت خواجه غیاثالدین محمد به عراق بازگشت چنانكه در سال 732 ق در قم سكونت داشت و در همین شهر بود كه قصیدهى معروف خود را به خواجه غیاثالدین ساخت. بعد از قتل خواجه وى مدتى در اصفهان كه در آتش ناامنى مىسوخت انزوا اختیار كرد و سپس از آنجا به شیراز رفت و به خدمت شاه شیخ ابواسحاق اینجو درآمد. وى معاصر خوجه حافظ شیرازى بود. از آثار وى: «معیار نصرتى»، در فن عروض و قافیه؛ «معیار جمالى و مفتاح ابواسحاق» كه در علوم بدیع و قوافى و معانى و بیان و عروض و لغت مىباشد كه فقط قسمت دوم آن چاپ شده؛ «مجموع اشعار و ابیات»، «مخزن البحور و مجمع الصنایع».
