ملیت : ایرانی - قرن : 8 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف 795/770 ق)، نویسنده و شاعر، متخلص به شرف. معروف به شرف تبریزى. از شاعران صاحب فضل عراق و آذربایجان بود و شاگرد حسن بن محمود كاشى و معاصر سلمان ساوجى و از شاعران دربار سلطان اویس جلایر بود. وى در نظم و نثر تواناو استاد مسلم بوده و صاحب تالیفاتى چند، از جمله: «انیس العشاق»؛ «حدایق الحقایق»؛ «حقائق الدائق» در مقابل كتاب «حدایق السحر» رشید وطواط؛ «بدایع الصنایع»؛ مثنوىهاى: «ده فصل» و «باباكوهى و دختر ملك».[1] شرفالدین حسن ابن محمد تبریزى نویسنده و شاعر ایرانى (قر. 8 ه.) وى از شاعران دربار سلطان اویس جلایرى بود. او راست: «انیسالعشاق» كه در آن اسماى اعضاى بدن با تشبیهات و كنایات آنها آمده، «حدائقالحقائق» در صنایع شعرى و این هر دو كتاب به نام سلطان اویس اتحاف شده.