ملیت : ایرانی - قرن : 8 منبع : فرهنگ فارسی معین (جلد پنجم)
از امیران عصر سلطان ابوسعید ایلخانى (مقت. سطانیه 729 ه.ق.) وى با على پادشاه آهنگ سوءقصد نسبت به سطان مذكور كرد. ابوسعید به وساطت مادر خویش (حاجى خاتون) على پادشاه را بخشید و به او امر داد كه به حدود بغداد برود و طاشتیمور را كه از همدستان او بود براى محاكمه به خواجه غیاثالدین وزیر سپرد ولى خواجه عفو او را خواستار شد و او را به خراسان فرستاد. وى در نزدیكى ابهر زنجان به نارى طغان كه بىاجازه عازم اردوى ایلخانى بود رسید. این دو امیر متحد و مصصم شدند كه دشمنان خود را از میان بردارند، و محرمانه على پادشاه را هم به همدستى خود دعوت كردند. طاشتیمور در قزوین منتظر اجراى نقشه نارى طغان شد و این یك براى تحصیل زمام امور به لسطانیه رفت، لیكن ابوسعید او را بار نداد و بغداد خاتون كه وى را مسبب حقیقى قتل پدر و برادر مىدانست سلطان را روز به روز بر او بیشتر متغیر كرد. وى درصدد قتل خواجه غیاثالدیدن برآمد ولى موفق نشد. ابوسعید امر داد كه نارى طغان را دستگیر كنند. وى خبر یافت و از راه كوههاى ابهر گریخته به رى آمد تا شاید خود را به خراسان برساند ولى او در آن حدود و طاشتیمور در محال قزوین دستگیر شدند و آن دو را در روز عید قربان در سلطانیه به امر ابوسعید سر بریدند و سرهاى ایشان را به جاى سردمشق خواجه از قلعه سلطانیه آویختند (اقبال. تاریخ مغول 3 -442).