ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
از رجال نظامى متنفذ عصر معاصر است. تولد او در سنه 1265 ش در اشتهارد كرج اتفاق افتاد. از اوایل جوانى وارد قزاقخانه شد و در واحدهاى مختلف خدمت مىكرد. مدتى در آتریاد همدان و زمانى در قزوین و اصفهان خدمت كرد. در 1299 جزو اردوى میرپنج رضاخان بود و در حمله به تهران دخالت داشت و روز اول كودتا به درجهى سرتیپى رسد و در طول خدمت خود در ارتش در جنگهاى مختلف شركت كرد. مدتها فرمانده لشكر لرستان و آذربایجان غربى و خوزستان بود. در سال 1312 درجهى سرلشكرى گرفت. در جنگهاى داخلى مخصوصا الوار رشادتهاى زیادى از خود ابراز داشت و نشان ذوالفقار كه عالىترین نشان ارتش بود دریافت كرد. همچنین از رضاشاه شمشیر مرصع جایزه گرفت و ژنرال آجودان شد. در شهریور 1320 فرمانده لشكر خوزستان بود. در زدوخورد با متفقین دخالت كرد و تلفاتى به نیروى انگلیس وارد نمود و به مناسبت این رشادت، با احراز درجهى سپهبدى، فرمانده سپاه جنوب شد. وى دومین سپهبد ارتش ایران است. در سال 1326 با سمت استاندار و فرمانده قوا به آذربایجان رفت و مدتى مشغول سر و صورت دادن به اوضاع آن منطقه بود. در ادوار دوم و سوم سناتور انتخابى شد و در سال 1341 درگذشت. شاهبختى پس از تشكیل كانون افسران و درجهداران بازنشسته، ریاست كانون را عهدهدار و تا آخر عمر این سمت را داشت. شاهبختى آموختن سواد را از سنین جوانى آغاز كرده بود. در اواخر عمر، یكى از ادباء و شعرشناسان معروف شد و قسمت اعظم شاهنامهى فردوسى را از حفظ مىخواند و براى هر حرفى به فراخور موضوع، شعرى از شعرا شاهد مثال مىآورد. روىهمرفته مرد جالبى بود. هنگام مرگ متجاوز از 80 سال داشت. در زمان حیات خود در ابنبابویه مقبرهاى براى خود ساخت كه در آن مدفون مىباشد. شاهبختى تا سال 1305 به نام سرتیپ محمد زكریا معرفى بود ولى در یكى از جنگها فاتح شد و آن را از بخت شاه دانست و نام فامیل خود را از زكریا به شاهبختى تغییر داد. دو تن از دامادهاى او در ارتش مراحل ترقى را پیمودند. سپهبد كریم و رهرام و سرلشكر پژوه افسر دامادهاى شاهبختى بودند. فرزندان ذكور او رشد علمى و سیاسى پیدا نكردند.
