ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
معروف به امیرموید پسر شعاعالملك از رجال و متنفذین منطقهى مازندران، در 1233 ش تولید یافت. پس از انجام تحصیلات مقدماتى وارد مدرسهى دارالفنون شد و دورهى كامل مدرسه را در رشتهى نظام پایان برد. پس از چندى از طرف ناصرالدینشاه به ریاست ایل سوادكوه و پادگان آنجا منصوب شد ولى خود در تهران غالبا در دربار به سر مىبرد و جزء همراهان شكار شاه بود. در زمان مظفرالدینشاه، به سوادكوه رفت. در میان ایل خود زندگى مىكرد. در 1329 كه محمدعلى میرزا به قصد تصرف تهران وارد گمش تپه شد، سردار موید او را همراهى نمود ولى محمدعلى میرزا كارى از پیش نبرد و از ایران خارج شد. امیرموید در دورهى سوم قانونگزارى، از طرف مردم سارى به وكالت انتخاب گردید و جزء مهاجرین مجلس در جنگ بینالمللى اول بود. وقتى در 1297 وثوقالدوله به نخستوزیرى رسید، براى امنیت بخشیدن به مملكت و خاتمه دادن به حكومت ملوكالطوایفى، دستور داد امیرموید را كه در منطقهى مازندران همهكاره بود، به تهران انتقال دادند. چندى تحتنظر بود ولى در دولت مشیرالدوله به مازندران بازگشت و مشغول تهیهى قشون و نیرو گردید تا در فرصت مناسب حكومت را در دست بگیرد. چند ماهى پس از كودتاى 1299 كه توسط میرپنج رضاخان انجام گرفت، امیرموید كه رئیس ایل و قواى سوادكوه بود، تحریك شد كه یكى از نفرات ایل او بتواند تهران را تصرف كند و او همچنان در سوادكوه باقى بماند، لذا تداركى كه از لحاظ سرباز و نفر و اسلحه از قبل دیده بود كامل كرد و سر به طغیان برداشت و قصد حمله به تهران و در دست گرفتن حكومت را داشت. در همان هنگام میرزا كوچكخان در جنگل رشت به تجهیزات پرداخت و ساعدالدوله در تنكابن را به سرتیپ زاهدى سپرد و میرپنج احمدآقاخان امیراحمدى را به سراغ امیرموید فرستاد. امیراحمدى با افراد تحت فرماندهى خود در «سرخورآباد» كه خانهى امیرموید بود جنگ را شروع كرد. حملهى اول به طورى ناگهانى و شدید صورت گرفت كه امیرخانه و زندگى خود را ترك كرد و به طرف ارفعكوه كشید. امیراحمدى تمام خانه و زندگى امیر را به آتش كشید و اثرى از آن باقى نگذاشت. در تعقیب او جنگ را ادامه داد، غالب نفرات امیرموید در این نبرد كشته شدند و گذشته از اینكه غائله فرونشست، او را دستگیر و به تهران آوردند. پس از چندى به كرمانشاه تبعید شد. در 1303 دو تن از پسرانش به نام هژبرالسلطان و سهمالممالك در مازندران علم مخالفت برافراشتند ولى این بار نیز شكست خورده، در گرگان دستگیر و بلافاصله اعدام گردیدند. امیرموید پس از اعدام فرزندان خود بیمار شد و شاه به او اجازه داد براى معالجه به اروپا برود. چندى در آلمان به سر برد. پس از بازگشت در 1311 در تهران درگذشت. روىهم رفته مرد عاقل و وطنپرستى بود.
