ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
فرزند ابراهیم نبیل سمیعى (نبیلالملك)، متولد سال 1295 ش است. تحصیلات ابتدائى و متوسطه را در تهران انجام داد و در سال 1314 از طرف بانك ملى ایران براى ادامهى تحصیل در رشتهى حسابدارى عازم انگلستان شد و مدت 8 سال درهى تخصصى حسابداران قسمخورده را طى كرد و در سال 1322 پس از احراز موفقیت به ایران بازگشت و در بانك ملى ایران مشغول خدمت شد. پس از چند سال خدمت در ادارهى مركزى بانك ملى به علت بعضى از فعالیتهاى سیاسى، چند تن از ماموران تحصیلكردهى بانك ملى از تهران تبعید شدند، سمیعى در راس آنها قرار داشت و ظاهرا با سمت معاونت بانك ملى به زاهدان اعزام شد. تلاش ادیبالسلطنه سمیعى جد وى به جائى نرسید. چند سال در زاهدان بود، پس از آنكه به تهران بازگشت، به ترتیب معاون و رئیس ادارهى خارجه شد و بعد مشاور مدیركل بانك ملى گردید. در 1337 به معاونت بانك رسید و چند سالى در این سمت بود كه بانك توسعهى صنعتى و معدنى ایران تشكیل یافت و سمت مهدى سمیعى در آن بانك معاونت بود. بعد رئیس سازمان برنامه شد و مجددا به بانك مركزى برگشت. پس از انتصاب ناصر عامرى به دبیركلى حزب مردم، سمیعى به جاى او رئیس بانك توسعهى كشاورزى گردید. بانك مزبور در زمان تصدى سمیعى، گسترش فوقالعادهاى یافت و اعتبارات سنگینى از طرف دولت در اختیار آن قرار گرفت. ظاهرا بانك تابع وزارت كشاورزى بود ولى خطمشى و اقدامات آن منبعث از دولت گردید. مبالغ هنگفتى وام به افراد متنفذ دادند، حتى براى گردش كار فروشگاههاى زنجیرهاى كه مربوط به احمد خیامى بود، بانك توسعهى كشاورزى وامى در حدود یك میلیارد تومان پرداخت كرد. سمیعى اهل سوءاستفاده و جمع مال مطلقا نبود و زندگى ساده خود را با حقوق ادارى اداره مىكرد. وى تا آخر عمر همسرى انتخاب نكرد.
