ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
فرزند میرزا مهدىخان ابتهاج سمیعى مالك و بازرگان، در 1309 در رشت متولد شد. تحصیلات ابتدائى و متوسطه را در ایران به اتمام رسانید و براى ادامهى تحصیل عازم آمریكا شد و وارد دانشگاه استانفورد و دانشگاه كالیفرنیا شد و در رشتهى پزشكى فارغالتحصیل گردید. در سال 1335 دانشكدهى طب كورنل را در رشتهى بیمارى و جراحى قلب به اتمام رسانید و مدتى نیز در مراكز پزشكى بیمارستان پیتربرنت برنگهام در ماساچوست و بیمارستان عمومى دانشكده پزشكى هاروارد كارآموزى نمود و تجربه اندوخت. پس از بازگشت به ایران از سال 1343 به مدت چهار سال با سمت استادى در دانشكده پزشكى تهران به تدریس پرداخت. در سال 1343 همزمان با تدریس در دانشگاه، به معاونت وزارت بهدارى منصوب گردید. دكتر عبدالحسین سمیعى یكى از موسسین بیمارستان پارس در تهران بود و ریاست این بیمارستان مجهز و درجهى اول را در دو نوبت عهدهدار شد. در اردیبهشت 1353 در ترمیم كابینهى امیرعباس هویدا به سمت وزیر علوم و آموزش عالى منصوب گردید و در آن وزارتخانه اقدامات چشمگیرى انجام داد. از اقدامات پزشكى دیگر دكتر سمیعى، تاسیس دانشگاه در گیلان بود و مدت چهار سال ریاست آن دانشگاه را عهدهدار بود و دانشكدهى پزشكى مجهزى در آن دانشگاه ایجاد نمود. یكى از اهداف ایجاد این مركز انعقاد قرارداد با مایوكلینیك بود تا روزانه تعداد بسیارى بیمار مورد معاینهى كامل و كنترل پزشكى قرار گیرند. دكتر عبدالحسین سمیعى در سال 1357 به آمریكا مراجعت نمود و به عنوان استاد علوم پزشكى در دانشگاه كورنل فعالیت خود را آغاز نمود و پس از چندى به ریاستبخش وستچستر برگزیده شد و عنوان استاد ممتاز و عالى طب دانشگاه كورنل را به خود اختصاص داد. دكتر سمیعى در تشكیلات و مجامع مختلف و مهم پزشكى بینالمللى عضویت داشت و تالیفات و كتب مختلفى در زمینهى پزشكى از خود باقى گذاشت و سرانجام در سال 1379 در سن 70 سالگى به بیمارى سرطان در آمریكا درگذشت. وى در سال 1345 در سن 70 سالگى به بیمارى سرطان در آمریكا درگذشت. وى در سال 1345 با خانوادهى خسروشاهى پیوند زناشوئى بست و دو فرزند از او باقى ماند.
