ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : فرهنگ فارسی معین (جلد پنجم)
ابن مظفرالدین شاه قاجار (ف. خرداد 1338 ه.ش./ 1378 ه.ق.) مردى حادثهجو و ناراحت بود. وى به واسطه ازدواج با دختر والى پشت كوه میتوانست از لران نیرویى جمع كند. در سال 1325 ه.ق. براى به دست آوردن تاج و تخت كوششى كرد ولى مغلوب شد. هنگامى كه محمدعلى شاه در ناحیه تركمنان پیاده شد، سالارالدوله بار دیگر با نیروى معتنى بهى از افراد قبایل به سوى تهران حركت كرد، ولى به دست یپرم مغلوب شد. در سال 1330 وى كردستان را به تصرف درآورد و همدان را مورد تهدید قرار داد. فرمانفرما به حكومت كل كردستان منصوب شد و كرمانشاه را ضد او واداشت و حملهاى متقابل كرد كه باعث فرار سالار گردید. بر اثر این ضربه وى طریق راهزنان را پیش گرفت و سبب بروز اغتشاش و ناامنیهاى محلى گردید و از ثروتمندان باج سبیل مىگرفت. علاءالسلطنه پس از تشكیل كابینه تصمیم گرفت كه با او مصالحه كند و به واسطه میانجیگرى سفارت روس، او را فرماندار گیلان كردند. نایبالسلطنه به او اجازه نداد كه به طور مستقیم بر این ولایت مهم حكومت كند و عاقبت او را از ایران بیرون كردند. در مدت جنگ جهانگیر اول از سالار كارى مهم بروز نكرد و هنگامى كه مىخواست وارد سرزمین تركمانان شود تا براى به دست آوردن تاج و تخت اقداماتى به عمل آورد به توسط انگلیسیان دستگیر شد.
