ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
فرزند حاج میرزا یحیى مجتهد و نوهى دخترى میرزا حسن آشتیانى روحانى متنفذ دوران ناصرالدینشاه و مظفرالدینشاه است. در 1278 ش در تهران تولد یافت. تحصیلات قدیم و جدید را ادامه داد و از مدرسهى عالى حقوق درجهى لیسانس گرفت و به خدمت در دادگسترى درآمد. چند سالى در عدلیه اشتغال داشت تا براى ادامهى تحصیل به فرانسه رفت و دكتراى حقوق دریافت نمود. در سال 1310 ش به دادستانى مشهد و سپس به دادستانى استان خراسان منصوب شد و پس از آن دادیار دیوان عالى كشور گردید. در اواخر سال 1321 به معیت تنى چند از قضات، به پیشنهاد داور از وزارت دادگسترى به وزارت مالیه انتقال یافت و مدیر كل انحصار تریاك شد. پس از چندى، ریاست كل گمرك را به او سپردند. در سال 1315 مجید آهى وزیر راه، او را به معاونت خود برگزید. پس از یك سال، آهى مغضوب شد. سجادى ابتدا به كفالت و سپس به وزارت راه رسید و كار تكمیل راهآهن سراسرى و ایجاد راههاى شوسه را دنبال كرد. در كابینههاى جم، متین دفترى، على منصور و فروغى وزیر راه بود. در اواخر شهریور 1320 از طرف دولت ماموریت یافت كه هرچه زودتر شاه سابق را ملاقات و ترتیب انتقال دارائى او را بدهد. سجادى به دستور دولت به اصفهان رفت و موجبات انتقال ثروت رضاشاه را فراهم نمود. رضاشاه ناچار كلیه دارائى خود را اعم از منقول و غیرمنقول در قبال یك سیر نبات به فرزندش هبه كرد. در آذرماه 1320 از كابینه كنار رفت، شهردار تهران شد. در سال 1321 به معاونت نخستوزیرى برگزیده شد و یك سال بعد به ریاست بانك رهنى ایران مبعوث گردید. در اواسط 1322 به اتفاق عدهى زیادى از رجال و مقامات و افسران به جرم همكارى با آلمان فاشیست، از طرف متفقین بازداشت و به اراك اعزام گردید. نزدیك به یك سال در اسارت قواى بیگانه بود. پس از آزادى از زندان به ریاست بنگاه صنعتى و بازرگانى برگمارده شد. مدتى هم ریاست كمیسیون ارز با او بود. سایر مشاغل او به این شرح است: وزیر پیشه و هنر و بازرگانى در كابینهى احمد قوام، وزیر اقتصاد ملى در كابینهى ابراهیم حكیمى، وزیر فرهنگ در كابینهى ساعد، وزیر دادگسترى در كابینهى ساعد، وزیر دارائى در كابینهى على منصور، وزیر مشاور در كابینهى زاهدى، وزیر دارائى در كابینهى علاء، وزیر بازرگانى و سرپرست امور اقتصادى و نایب نخستوزیر در كابینهى شریفامامى. سجادى در سال 1330 در كابینهى مصدقالسلطنه به جاى دكتر اقبال به استاندارى آذربایجان و ریاست دانشگاه تبریز منصوب شد و در اواخر حكومت مصدق، به دادستانى انتظامى ارتش رسید. چندى هم استاندارى اصفهان و مدتى هم استاندارى خراسان به عهدهى او قرار داشت. در سال 1328 به ریاست هیئت تصفیه كارمندان دولت منصوب شد.این هیئت وظیفه داشت افرادى كه واجد صلاحیت براى خدمت دولت نیستند مشخص نماید. سرانجام این لیست تهیه شد و كارمندان به سه دسته تقسیم شدند: بند الف، بند ب، بند ج. بند اخیر كسانى بودند كه صالح براى خدمت دولت تشخیص داده نشده بودند. وقتى این لیست منتشر شد، نام عدهى زیادى از رجال و بزرگان و نمایندگان مجلس در آن بود سر و صدا و جنجالى برخاست، در مجلس نطقها ایراد گردید و اتهامات به اعضاى كمیسیون وارد كردند. سجادى از این اتهامات مصون نماند. نسبتهاى زیادى به او دادند و مورد بغض و كینهى خیلىها قرار گرفت. البته آن لیست هیچوقت ملاك كار قرار نگرفت. سجادى از دورهى اول سنا لاینقطع مقام سناتورى داشت. از دورهى چهارم به بعد نایب رئیس سنا هم شد. در اواخر مشروطیت چند ماهى هم به ریاست سنا انتخاب شد. محمد سجادى از یك خانوادهى روحانى بود، از لحاظ علمى مردمى جامع و به اصول مبانى حقوق آشنائى داشت. در كار ادارى به كاردانى و جدیت ضربالمثل بود. در عین حال كجسلیقگى و تندى و حمایت از عدهاى نالایق مورد تایید همگان مىباشد. در عین دوران مشروطیت ایران، سجادى اولین و آخرین شخصى بوده است كه از ابتداى ورود به خدمت كه پنجاه سال طول كشید، حتى براى چند روز هم بیكار نبوده است. تمام مقامات و افراد و حكومتها او را مورد حمایت قرار دادهاند و همیشه مصدر شغل بوده است.