ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
فرزند حاجمیرزا زیرك، در 1286 در شهركرد متولد شد. تحصیلات ابتدائى را در موطن خود انجام داد و دوره متوسطه را در اصفهان گذرانید و سرانجام از مدرسهى دارالفنون تهران دیپلم گرفت. در 1305 از طرف ارتش براى ادامه تحصیلات به اروپا اعزام شد و در فرانسه دوره سه ساله ریاضیات اعزام شد و در فرانسه دوره سه ساله ریاضیات عالى دانشگاه پلىتكنیك را گذرانید و سپس دانشنامه مهندسى غیرنظامى دریافت كرد و به ایران بازگشت. شوراى عالى فرهنگ، تحصیلات وى را در رشته مهندسى ماشین معادل دكترا شناخت. در سال 1313 با درجهى ستوان یكمى در نیروى دریائى استخدام شد. اولین سمت وى در نیروى دریائى معاونت مهندسى ناو «ببر» بود. سپس سر مهندس ناو ببر گردید و سرانجام به كفالت تعمیرگاه نیروى دریائى منصوب شد و درجهى سروانى گرفت. در سال 1319 به وزارت راه منتقل گردید و یك سال بعد به وزارت دارائى رفت. در سال 1321 در دانشكده فنى مشغول تدریس گردید. احمد زیركزاده پس از شهریور 1320 در فضاى باز سیاسى آن روز تمایل زیادى به ورود به صحنه سیاسى ایران داشت. این گونه افكار تنها در زیركزاده بوجود نیامده بود بلكه كلیه كسانى كه در زمان رضاشاه براى ادامه تحصیل به اروپا رفته و مدرك علمى دریافت داشته بودند و غالب كرسىهاى دانشگاه تعلق به آنها داشت، در فكر و اندیشهى ورود به صحنهى سیاسى ایران بودند. زیرك زاده اولین كار سیاسى خود را با روزنامهنویسى آغاز كرد. در شهریور 1321 امتیاز روزنامهاى به نام مردان كار از طرف وزارت فرهنگ كصادر شد كه صاحب امتیاز آن لطفعلى ابراهیمى و سردبیر آن احمد زیركزاد بود. این روزنامه عضو جبهه آزادى و ارگان گروه مردان كار بود و كمى موضع چپگرائى داشت. این روزنامه چند بار در محاق توقیف قرار گرفت و سرانجام در زمستان 1323 دیگر انتشار نیافت. در اواخر سال 1321 فكر تشكیل یك گروه سیاسى در مخیلهى عدهاى از مهندسین ایران قوت گرفت و سرانجام در فروردین ماه 1322 اساسنامه و مرامنامهى آن به تصویب رسید و كانون مهندسى نامگذارى شد و فعالیت خود را آغاز نمود. روز چهاردهم اردیبهشت ماه 1322 در كابینه دوم على سهیلى، كانون مهندسى به علت كمبود حقوق دست به اعتصاب زدند و در نتیجه شاه نمایندگان كانون را كه عبارت بودند از مهندس فریور استاد دانشگاه و رئیس برق تهران و مهندس مهدى بازرگان استاد دانشكده فنى به حضور پذیرفت و وعدهى حل مشكلات آنان را داد. این اعتصاب موفقیتآمیز موجب گردید مهندسین به فكر تاسیس یك حزب سیاسى برآیند و در نتیجه حزب ایران به وجود آمد. حزبى كه غالب مهندسین ایران عضویت آن را پذیرفتند. مهندس زیركزاده چه در كانون مهندسین و چه در حزب ایران، از افراد موثر و پركار بود. مدتها عضویت كمیتهى مركزى بلكه عضویت دفتر سیاسى را عهدهدار بود. پس از انشعاب در حزب ایران و تعطیل روزنامهى شفق به مدیریت دكتر شمسالدین جزایرى، روزنامهى جبهه به صاحبامتیازى و مدیریت مهندس احمد زیركزاده صادر شد و اولین شمارهى آن در دهم مهرماه 1324 انتشار یافت ولى پس از انتشار پنج شماره توقیف شد. در آبان ماه 1325 براى بار دوم توقیف شد كه حدود هفت ماه به طول انجامید. در آن مدت روزنامههاى نبرد امروز، اخبار ایران و باستان به جاى جنبه انتشار مىیافت. در خرداد 1326 از توقیف خارج شد. كار سنگین روزنامهى جبهه تماما بر دوش زیركزاده قرار داشت. مهندس زیركزاده در تحصن عدهاى از رجال و روزنامهنویسان به زعامت دكتر محمد مصدق در دربار كه به عنوان اعتراض به انتخابات دوره شانزدهم انجام گرفت، مشاركت داشت و پس از تحصن جبهه ملى تشكیل گردید. اعضاء موسس جبهه ملى بیست نفر بودند. در 1330 دكتر مصدق براى اجراى قانون ملى كردن صنعت نفت جنوب، به نخستوزیرى تعیین گردید و در همان روزهاى نخست مهندس احمد زیركزاده به معاونت كل وزارت اقتصاد منصوب گردید و در انتخابات دورهى هفدهم كاندیداى جبهه ملى از تهران گردید و سرانجام به نمایندگى مجلس انتخاب شد. زیركزاده نسبت به حزب ایران و جبهه ملى و شخص دكتر مصدق علاقمندى كامل داشت و در تمام مدت از هیچ اقدامى فروگذارى نمىكرد. واقعا به دكتر مصدق عشق مىورزید و تا دقایق آخر در كنار او بود. روز 28 مردادماه 1332 كه خانه مصدق گلولهباران شد، زیركزاده جزء عدهى معدودى بود كه در كنار مصدق قرار داشت. هنگام جابجائى از منزل دكتر مصدق به خانههاى همسایگان به شدت زمین خورد و پایش صدمهى زیاد دید به طورى كه تا دستگیرى دیده بر هم ننهاد و درد شدیدى را تحمل مىكرد. زیركزاده تا 22 بهمنماه 1357 فعالیت سیاسى داشت و در مراحل مختلف جبهه ملى با سایر اعضاء آن هماهنگى داشت. در سال 1341 بازنشسته شد و حقوق ناچیزى به عنوان بازنشستگى از سازمان برنامه دریافت مىكرد و براى تامین معاش به كار آهنگرى پرداخته بود. سرانجام در سال 1372 در سن 86 سالگى در تهران درگذشت.
