ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
در حدود 1298 در تهران متولد شد. پدرش حاج میرزا محمدرضا معروف به سلدوز از تجار بسیار معتبر سبزوار بود و میزان دارائى وى در آن ایام از سه میلیون ریال تجاوز مىكرد. گذشته از اینكه تاجر و ملاك بود، در كمك به مردم نیز ید طولائى داشت. پس از چندین ازدواج را در اواخر عمر از خانوادهى محترمى در تهران زنى گرفت و صاحب چند فرزند شد ولى قبل از آنكه بچهها به سن رشد برسند درگذشت و پس از چندى همسر جوان او به عقد و ازدواج حاج محمدتقى اسكوئى درآمد و در حقیقت این شخص اطفال حاج محمدرضا را بزرگ كرده و واقعا در حق آنها پدرى نمود. على چندى در سبزوار تحصیل كرد و پس از آنكه به سن رشد رسید، وارد بازار سبزوار شد و كار تجارت را دنبال كرد. حسن شهرت پدرش موجب شد همه او را در كار كمك و مساعدت نمایند. خیلى زود كارش رونق گرفت و املاك تازهاى خریدارى كرد. علاوه بر آن معادن متعددى از دولت اجاره كرد و بعد حجره خود را به تهران انتقال داده وارد معاملات واردات آهن شد و تدریجا در بازار تهران اسم و رسمى پیدا كرد و با محافل سیاسى و تجارى ارتباط یافت. در دورهى هیجدهم، كاندیداى نمایندگى مجلس از سبزوار شد ولى كرسى وكالت را به برادر كوچكتر از خود به نام محمود سپرد تا سنگرى هم در مجلس شوراى ملى داشته باشند. در انتخابات دورهى نوزدهم، همچنان كرسى وكالت سبزوار متعلق به او بود. این بار برادر دیگر خود را كه در آمریكا مشغول تحصیل بود، به تهران حاضر نموده، او را به پارلمان فرستاد. در دورهى بیستم نیز شغل وكالت نصیب برادرش شد. على رضائى از 1340 به فكر تاسیس كارخانجات عظیمى در ایران افتاد و شركت سهامى كارخانجات نورد اهواز را با سرمایهى یكصد و پنجاه میلیون تومان در مجاورت جادهى اهواز و خرمشهر تاسیس نمود و پس از مدت كوتاهى شركت وى گروه صنعتى شهریار نام گرفت و شامل تاسیسات زیر بود: اولین واحد صنعتى گروه در 1346 افتتاح شد. ظرفیت این كارخانه 65 هزار تن در سال از انواع آهنهاى تسمه (تا 60 میلیمتر) نبشى، سپرى، میلهگرد بود و ظرفیت آن قابل توسعه و افزایش هم بود. دومین كارخانهاى كه افتتاح شد، نورد شاهین نام داشت كه در 1347 بهرهبردارى از آن آغاز شد. ظرفیت این كارخانه 85 هزار تن در سال بود كه میلههاى گرد آهنى ساده و عاجدار تولید مىنمود. سومین كارخانه وى نورد شهداد بود كه در 1350 با ظرفیت سالانه 120 هزار تن آغاز به كار كرد. چهارمین كارخانهى خود را به نام نورد شاهرخ نامگذارى نمود و ظرفیت آن 100 تن در سال بود. پنجمین قسمت از گروه صنعتى شهریار، مجتمع صنایع فلزى خوزستان است كه از چهار قسمت تشكیل مىگردید: الف) كارخانهى شهرام. در این كارخانه سالانه 4500 تن مقتول نرم و نههزار تن مفتول گالوانیزه و چهارهزار و پانصد تن مفتول كشیده تهیه مىشد. ب) كارخانه شهپر با ظرفیت سالانه 9000 تن شبكههاى فولادى. ج) كارخانه شهاب با ظرفیت 4000 تن در سال الكترود و بالاخره كارخانه شهباز كه در این كارخانه در سال بیست هزار تن پروفیل تهیه مىگردید. على رضائى در حقیقت بزرگترین واحد صنایع فلزى را در خوزستان احداث نمود و به سلطان آهن ایران معروف شد. رضائى در 1354 كاندیداى مجلس سنا شد و سرانجام از تهران به مجلس سنا راه یافت.
