ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : گلزار مشاهیر
فرزند سرهنگ حاجمحمد، در 1272 در تهران متولد شد. تحصیلات خود را در مدارس رشدیه، اقدسیه، الیانس فرانسه و مدرسهى قزاقخانه به اتمام رسانید و به درجهى افسرى رسید. چندى هم در فرانسه علوم جغرافیاى نظامى را تحصیل كرد. پس از بازگشت به ایران در قزاقخانه مشغول خدمت شد و در درجه سلطانى از احمدشاه لقب «افتخار نظام» گرفت. پس از كودتا در 1300 امتیاز مجلهى قشون را دریافت كرد و دو سالى آن مجله را انتشار مىداد كه حاوى اخبار نظامى و تعلیمات قشونى بود. در 1302 مجلهى قشون را به فرج الله بهرامى (دبیر اعظم) واگذار كرد و خود امتیاز مجلهى پهلوى را گرفت كه هر دو هفته یكبار انتشار مىداد. این نشریه نیز مانند مجلهى قشون، مجلهى خبرى و تعلیماتى بود و مجموعا 118 شماره منتشر شد. رزمآرا تدریجا مدارج نظامى را در طول زمان طى كرد و بعد از شهریور 1320 درجه سرتیپى گرفت و به ریاست اداره جغرافیایى ارتش منصوب شد. از اهم مشاغل وى در ارتش مىتوان ریاست ستاد و معاونت و استادى دانشگاه جنگ را نام برد. وى مدتى هم ریاست ستاد لشكر خراسان را عهدهدار بود. وى در رشتهى تخصصى خود (جغرافیاى نظامى) بسیار مطلع بود و تالیفات زیادى از خود باقى گذارد. از جمله ده جلد فرهنگ جغرافیائى ایران، راهنماى ایران، راهنماى تهران، طریقهى زندگى در جامعه را مىتوان نام برد. وى صاحب اختراعاتى نیز بود مانند قبلهنما، سمتنماى نابینایان كه مورد توجه علماى كشورهاى خارج قرار گرفت. رزمآرا چندى عضو فرهنگستان ایران بود و در بسیارى از موسسات تحقیقاتى و علمى جهان مشاركت داشت. (تو 1272 ش)، نویسنده. ملقب به افتخار نظام. از آثار وى: «بوصله القبله، فتاوى و تقاریظ»؛ «راهنماى ایران»؛ «فرهنگ جغرافیاى ایران»، به همكارى چند نفر از افسران ارتش؛ «قبلهنما»، «مرآت البلدان یا تشریح طبى»؛ «نجوم براى همه».[1] مؤلف، محقق. تولد: 1272. درگذشت: اردیبهشت 1364. حسینعلى رزمآرا، فرزند محمد، تحصیلات خود را در دبستانهاى رشیده، اقدسیه، الیانس فرانسه و دبیرستان نظام تهران گذراند. سپس از دانشكدهى علوم جغرافیایى فرانسه و دانشگاه جنگ تهران فارغالتحصل شد. وى به زبان فرانسوى و انگلیسى و روسى آشنایى داشت. حسینعلى رزمآرا از آبان 1327 تا مهر 1332 رییس دایرهى جغرافیایى ارتش بود. از جمله فعالیتهاى وى در دورهى ریاست مىتوان به موارد زیر اشاره نمود: چاپ و انتشار راهنماى ایران (1330) راهنماى تهران (1332) و راهنماى همدان، نقشهبردارى از شهر رى به مقیاس 1 :2000 و شهر رشت، عكسبردارى هوایى و تهیهى نقشه از منطقهى جنگى لاجیم و بستر زاینده رود، تهیهى نقشههاى برجسته از ایران و آذربایجان و فلات ایران و تهران و دماوند و منجیل و قافلان كوه و همدان و الوند. و از همهى اینها مهمتر در زمینهى جغرافیا تهیه و چاپ فرهنگ جغرافیایى ایران در یازده جلد (یك جلد براى استان مركزى و ده جلد براى ده استان آن روز كشور). رزمآرا كه قدیمىترین افسر نقشهبردار ایران به شمار مىرفت، با وجود آن كه نقشهبردارى را با روشهاى قدیمى از وت، معلم آلمانى دارالفنون آموخته بود، در سال 1326 به مدت دو سال به اروپا رفت و در مؤسسهى جغرافیاى ملى فرانسه به نوآموزى پرداخت و سخت تحت تأثیر روشهاى جدید فوتوگرافى (تبدیل عكس هوایى به نقشه) واقع شد به طورى كه پنج افسر نقشهبردار مجرب را براى نوآموزى به همان مؤسسهى فرستاد. او همچنین دو افسر دیگر را هم فرستاد كه در برگشت به دایرهى جغرافیایى از لحاظ آموزشهاى لازم به كارمندان فنى كمك برسانند. در نتیجه تلاشهاى مستمر ایشان بود كه بالاخره در سال 1331 دو دستگاه مولتى پلكس و یك دستگاه چاپ نقشه در دایرهى جغرافیایى ارتش به كار افتاد و تبدیل عكس به نقشه كه جهشى بزرگ در امر نقشهبردارى به شمار مىرفت عملا امكانپذیر شد. حسینعلى رزمآرا همچنین در دانشكدهى افسرى آن زمان به تدریس نقشهبردارى پرداخت. وى در سال 1352 در نخستین كنگرهى جغرافیدانان ایران حضور داشت. از جمله تألیفات حسینعلى رزمآرا مىتوان به این عنوانها اشاره نمود: مرآة البدن یا تشریح طبى (1328)؛ نقشه بردارى، فرهنگ جغرافیایى ایران (با همكارى چند نفر، ده جلد، 1332)؛ راهنماى ایران (1330)؛ بوصلة القبلة، فتاوى و تفاریظ (1334)؛ بوصلة القبلة (فارسى و عربى، ترجمهى سید كاظم آذرى به زبان عربى، 1335)؛ راهنماى شهر تهران (با همكارى چند نفر، 1331)؛ طریقهى زندگى در جامعه؛ فهرست نشریات دایرهى جغرافیایى ارتش (1338)؛ قبلهنما (عربى، ترجمهى دكتر موسى حكمت به زبان عربى، 1332) قبلهنما (1332)؛ متد رزمآرا (1328)؛ نجوم براى همه (ماكسول راید، 1335). اختراعات وى به این شرح هستند: دستگاه آموزش عملیات نقشهبردارى؛ قبلهنماى رزمآرا؛ سمتنماى نابینایان.