ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد سوم)
فرزند سرلشكر سردار رفعت نقدى در 1274 ش در تهران تولد یافت. پس از انجام تحصیلات مقدماتى و متوسطه در مدارس علمیه و قاجار و دارالفنون وارد مدرسه قزاقخانه شد و دوره مدرسه مزبور را گذرانید و به درجه افسرى نائل آمد و غالب در زدوخوردهاى داخلى شركت داشت و از خود رشادت زیادى نشان مىداد از این رو درجات خود را سریعا دریافت كرد و درجه سرهنگى گرفت و در 1302 از طرف قشون به اروپا اعزام شد و دوره دانشكده سن سیر پیاده را طى كرده به ایران بازگشت و فرماندهى چند فوج پیاده با او بود. در 1310 كفالت فرماندهى تیپ خوزستان به عهده او قرار گرفت و پس از آن در تهران فرمانده چند تیپ بود و در اثر ابراز لیاقت درجه سرتیپى دریافت كرد و فرمانده لشكر دوم مركز شد و در همین سمت درجه سرلشكرى به او داده شد. در شهریور 1320 فرمانده همان لشكر بود كه در شوراى عالى جنگ طرح مرخصى سربازان وظیفه و استخدام سربازان پیمانى را امضاء كرده بود و مورد تعرض و پرخاش رضاشاه قرار گرفت. در همان سال به ریاست اداره نظام وظیفه منصوب شد و چند سالى در آنجا بود، بعد ریاست اداره دادرسى ارتش را به او دادند و چندى هم بازرس ویژه بود. در فروردین 1330 درجه سپهبدى دریافت كرد و در كابینه حسین علاء به سمت وزیر جنگ معرفى شد. در كابینه اول دكتر محمد مصدق هم وزیر جنگ بود ولى دوام زیادى نكرد و بازنشسته شد. وقتى بازرسى شاهنشاهى ایجاد شد به سمت معاونت آنجا انتخاب شد. در 1339 در ترمیم كابینه شریف امامى مجددا به وزارت جنگ رسید و دوران نخستوزیرى دكتر على امینى همچنان وزیر جنگ بود و در اولین كابینه امیر اسدالله علم نیز وزارت جنگ را برعهده داشت ولى در ترمیم كابینه جاى خود را به معاون خود سپرد و كنارهگیرى كرد و در 1345 درگذشت.
