ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد سوم)
معروف به سردار رفعت از افسران عالیرتبه قزاقخانه در دوره قاجاریه است كه تمام مراحل ترقى را در قزاقخانه طى كرد و در تمام مدت مورد اعتماد و توجه سایر افسران بود. در 1300 سردار سپه رضاخان از ادغام قزاقخانه، ژاندارمرى و سایر واحدهاى نظامى وقت ارتش جدید را تشكیل داد و چند تن از سرداران قزاقخانه را به ارتش جدید دعوت كرد كه یكى همین سردار رفعت بود كه سابقا بر رضاشاه فرماندهى داشته است و به او درجه امیرلشكرى اعطاء نمود و در زمانى كه سردار سپه همه كاره بود او را به ریاست ژاندارمرى كل كشور برگزید. وى قریب چهار سال در آن سمت قرار داشت، بعد از ژاندارمرى به حكومت یزد برگزیده شد و چندى هم در آنجا بود كه به تهران احضار و عضو شورایعالى نظام گردید. سردار رفعت در تمام مدت سلطنت رضاشاه از محارم و دوستان نزدیك شاه بود و غالبا در سفر و حضر با هم به سر مىبردند و شفاعت وى نزد شاه بسیار مؤثر بود. وى جزء عده معدودى از امراء ارتش بود كه در مراسم رسمى حق استفاده از شنل افسرى را داشت. سردار رفعت مردى صحیحالعمل و درستكار و باپرنسیب بود. به مبانى مذهب سخت پاىبندى داشت و نماز و روزه و سایر واجبات مذهبى را در تمام مدت حیات اجرا مىكرد. وفات وى در 1320 اتفاق افتاد. سردار رفعت صاحب پنج پسر و دو دختر بود. فرزندان ذكور وى عبارتند از سرتیپ غلامحسین نقدى كه تحصیلات عالى خود را در روسیه انجام داده بود و مدتى شغل قضاوت، داشت بعد به ارتش وارد شد و درجه سرتیپى گرفت، چندى هم دادستان ارتش بود؛ سپهبد علىاصغر نقدى، سرهنگ اسدالله نقدى، سرلشكر یحیى نقدى و ناخدا نصرالله نقدى كه در حوادث شهریور بیست در اثر حمله قواى دشمن به شهادت رسید. سردار رفعت پس از شهادت فرزندش چند ماهى بیش زنده نماند. نقدى دو داماد داشت یكى سرلشكر محمد حسین عمیدى و دیگر محسن مهدوى كه سالها وكیل مجلس و سناتور بود.
