مشاهیر ایران و جهان - سیف‏پور فاطمی نایینی، نصرالله

ملیت :  ایرانی   -   قرن : 14 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(س چهاردهم ق)، مدرس و نویسنده. وى از اهالى نایین اصفهان بود. تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در اصفهان به پایان رسانید و در كالج اصفهان به شغل معلمى مشغول گردید. در اوان اشتغال به معلمى امتحان دیپلم ادبى را داده و به اخذ دیپلم نایل شد. بعد از نشر مجله و روزنامه‏ى «باختر» در اصفهان به عضویت انجمن شهردارى آنجا انتخاب شد و سمت شهردار شیراز را یافت. وى در دوره‏ى چهاردهم مجلس از طرف اهالى نجف‏آباد و فریدن انتخاب شد و بنابر دلایلى در اواخر این دوره مجبور به مسافرت به انگلستان و آمریكا گردید. از آثار وى: «تاریخ ادبیات ایران از دوره‏ى قاجاریه تا عصر مشروطیت»، ترجمه؛ «شرح حال شمس‏الدین محمد حافظ»؛ «مخصوص اطفال»، ترجمه.[1] وكیل مجلس، روزنامه‏نگار، فرزند سید محمدعلى سیف‏العلماء و برادر دكتر حسین فاطمى، در 1279 در نائین تولد یافت. چندى در نائین و مدتى در اصفهان به تحصیل علوم مخصوصا ادبیات فارسى پرداخت و مدرسه‏ى آمریكائى اصفهان را پایان برد و به زبان انگلیسى تسلط یافت. كار خود را با معلمى شروع كرد. ضمنا با مطبوعات آن روز اصفهان همكارى نمود. قسمتى از كتاب تاریخ ادبیات ایران تالیف ادوارد براون را ترجمه نمود و به نام گلزار ادبیات ایران در روزنامه‏ى عرفان اصفهان درج كرد. در 1312 مجله‏ى معتبر و نفیس باختر را در اصفهان انتشار داد. این مجله مدت دو سال با مقالات علمى و ادبى در اصفهان منتشر مى‏شد و مورد توجه دانشمندان و دانش‏پژوهان بود. در 1314 مجله‏ى باختر را به روزنامه‏ى باختر تبدیل كرد. ابتدا باختر هفتگى بود، بعد به سه شماره در هفته تبدیل شد. سرانجام به صورت یومیه انتشار مى‏یافت. قبل از 1320 روزنامه‏ى خود را به تهران انتقال داد و امور تحریرى آن را به برادرش حسین فاطمى سپرد و خود به سمت شهردار شیراز تعیین شد. دو سال در شیراز اشتغال داشت تا اینكه در سال 1322 در انتخابات چهاردهمین دوره‏ى قانونگزارى از نجف‏آباد به نمایندگى مجلس انتخاب شد. در مجلس خیلى زود جاى خود را بازكرد. وزنه‏ى مهمى بود كه با حزب توده مبارزه مى‏كرد. روزنامه‏ى باختر هم از اركان جراید تهران بود. قلم روان و نیشدار برادرش او را بیشتر در كار سیاست یارى مى‏كرد. وى در پایان مجلس، جلاى یوطن كرد، به آمریكا رفت و در دانشگاه پرینستون تحصیلات خود را ادامه داد، درجه‏ى دكترا در تاریخ سیاسى گرفت و در همان دانشگاه به استادى انتخاب شد و سالها تدریس تاریخ خاورمیانه با او بود. سیف‏پور مردى باسواد، محقق، زرنگ و آگاه با امور سیاسى بود. در دوره‏ى دكتر مصدق كه برادرش همه‏كاره بود، به ایران دعوت شد و مشاغلى به او پیشنهاد گردید. هیچ كدام را نپذیرفت، حتى برادرش را از تندروى‏ها برحذر مى‏داشت. اقدامات او بعد از سال 1332 براى نجات برادرش به جائى نرسید. وفات او در 1368 در آمریكا اتفاق افتاد سیف‏پور در اواخر عمر خاطرات خود را در دو مجلد به زبان فارسى تنظیم و در آمریكا انتشار داد.