ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد دوم)
معروف به دبیرالسلطان، در 1251 در تبریز تولد یافت. پدرش حاج وكیلالدوله در دربار مظفرالدینشاه وزیر وكیلالدوله در دربار مظفرالدینشاه وزیر تحریرات و رسائل بود و ضمنا امور محمدعلى میرزا ولیعهد در تهران با او بود. سهرابى در تبریز طبق معمول زمان به آموختن زبان و ادبیات فارسى و مقدمات عربى پرداخت. فرانسه را نیز یاد گرفت و در شیوهى منشیگرى كه حسن خط و نگارش مراسلات بود، سرآمد اقران گردید. وى كار خود را از دربار مظفرالدین میرزا ولیعهد در تبریز شروع كرد و سالیان متمادى جزء منشیان و محرران دربار بود. در دوران ولیعهدى محمدعلى میرزا نیز سمت وزارت رسائل را داشت. پس از صدور فرمان مشروطیت، دبیرالسلطان از تهران به وكالت دورهى اول مجلس انتخاب گردید. ولى در مجلس به او اعتناى زیادى نمىشد. زیرا آزادیخواهان وقوف داشتند كه او از دوستان و نزدیكان محمدعلىشاه است. پس از انحلال مجلس، او از محارم شاه شد و در تمام كارها نظر مشورتى مىداد. به هنگام اقامت محمدعلى میرزا در باغشاه، از اركان و بزرگان حكومت بود. پس از سقوط محمدعلى میرزا، مدتى به صورت اختفا مىزیست و با املاك وسیعى كه در آذربایجان و كردستان تهیه كرده بود، زندگى مىكرد. در 1310 در دورهى هشتم از بیجار گروس به وكالت مجلس انتخاب شد. در دورهى نهم نیز نمایندگى را حفظ كرد. در ادوار دهم و یازدهم از قوچان به مجلس رفت. وفات وى در سال 1318 ش در تهران اتفاق افتاد. دبیر سهرابى مردى فاضل، ثروتمند و بذال بود. در اواخر عمر قسمت زیادى از املاك خود را وقف بیمارستان آستان قدس رضوى نمود. در جوانى با دختر میرزا حسنخان مشارالملك ازدواج كرد.
